Zawsze piękne. Życie, śmierć i nadzieja w slumsach Bombaju

Nie da się zaprzeczyć, ze historia Abdula i jego sąsiadów jest bardzo poruszająca. Poznajemy slumsy w Bombaju, gdzie bardzo prędko trzeba nauczyć się dorosłości. Na początku uderzyło mnie to, ze Abdul jest znacznie bardziej dojrzały i odpowiedzialniejszy od swojego ojca. Warunki, w których żyje są uwłaczające godności ludzkiej. Co więcej, nie ma nadziei na zmianę. Autorka dosyć wszechstronnie opisuje kilkoro bohaterów i ich losy.
W dalszej części książki perspektywa 'bombajska' się rozszerza. Poznajemy bowiem urzędy, w których ludzie z najbiedniejszej warstwy, czyli slumsów, są w zasadzie traktowanie jako mięso armatnie. 'Skubią ich' wszyscy - policja, radni, nauczyciele, nadzorcy, ochroniarze z lotniska. W zasadzie czują się bezkarni, bo i tak system sprawiedliwości nie działa. Wszystko opiera się na łapówkach. Ale nie tak jak doświadczyliśmy to przez tyle lat w Polsce. Tak bez łapówki nikt palcem nie kiwnie. Byłam przerażona, czytając to wszystko. A najbardziej przeraziły mnie opisy machlojek przy organizacjach pożytku publicznego, przy szkołach dla tej wykluczonej młodzieży. W zasadzie wszystko robi się na papierze, a pieniądze idą dla ustawionych osób. Poza tym, że niesprawiedliwość w takiej części świata jak Bombaj urąga sprawiedliwości i trzeba więcej książek na ten temat.
Bardzo ciekawy jest też wątek opakowań z domieszkami. Autorka wspomina o tym, że takie materiały z domieszkami utrudniają recykling, a ludziom, którzy utrzymują się z tego, zabierają zaro...

Czy piekło na ziemi istnieje?
Wszystkie refleksje przychodzące do głowy po przeczytaniu tej książki wskazują, że jednak jest to prawda...

Często bywa tak, że wydaje się komuś i myśli o tym jak wiele w życiu mu brakuje, jaki to jest nieszczęśliwy i pewnie też zdarza się nawet, że czuje się najbardziej pokrzywdzonym przez los człowiekiem...

Wtedy, kiedy pojawią się komukolwiek takie wizje, powinien sięgnąć i przeczytać "Zawsze piękne" Katherine Boo, której udało się pokazać życie ludzi zmagających się z takimi wyjątkowo przejmującymi przeciwnościami losu, że po zapoznaniu się z nimi chce się powiedzieć: dziękuję za to co mam i przepraszam, że wyolbrzymiam swoje z pozoru naprawdę błahe problemy...

Książka została uznana za najważniejszą książkę 2012 roku... Czy aby słusznie? Z pewnością! Jeśli ktoś ma jednak jakiekolwiek wątpliwości dlaczego, to koniecznie musi znaleźć własną odpowiedź na to pytanie.
Sam pomysł i fakt napisania tak przejmującej historii opartej zresztą na autentycznych wydarzeniach, czyni ją wyjątkowo "prawdziwą".

Trudno jednak mimo wszystko przychodzi przez myśl i ciężko uwierzyć, że takie rzeczy cały czas dzieją się, są na porządku dziennym w dzisiejszym ponoć cywilizowanym świecie i tak mało robi się, żeby zburzyć ten mur który dzieli najbiedniejszych od tych najbogatszych...

Jak więc można żyć w takich warunkach?
Koniecznie poznajcie głównych bohaterów i jednocześnie mieszkańców Annawadi, którzy c...