Zbrodnie roślin. Chwast, który zabił matkę Abrahama Lincolna i inne botaniczne okropieństwa

Fajna, ciekawa, ale bez fajerwerków. Mogę polecić, bo można dowiedzieć się sporo ciekawostek, szczególnie, jak wcześniej nie było się zainteresowanym tym tematem.

Myślałam, że to będzie zbiór jakichś historii o zbrodniach czy choć okropnych wypadkach z rośliną w roli głównej. A dostałam serię dość monotonnych notek i ciekawostek o roślinach, które kłują, parzą, trują, itd., wyglądających, jakby zostały skrótowo przepisane z jakiegoś podręcznika. Nie jest to nawet jakoś fachowo zrobione, albo dobrze zredagowane, przegląd jest ni to alfabetyczny, ni to tematyczny, część informacji z tego powodu powtarza się, i to w prawie identycznej formie. W dodatku amerykocentryzm opisu nie sprzyjał temu, żebym się przejęła. Trujący bluszcz, sumak czy tym podobne przecież u nas nie rosną. Przydałaby się jakaś wkładka czy dodatek polskiej redakcji o tej części Europy.
Na minus zaliczam też ilustracje. Akwatinty, choć kunsztowne, dają tylko blade pojęcie o wyglądzie rośliny i szczerze mówiąc, wolałabym zdjęcie. A pseudodowcipne obrazki z rzygającym kotem czy facetem oplecionym pnączami są po prostu brzydkie. Nieśmieszne i brzydkie.
Książka uświadamiająca czytelnikom, że świat roślin wcale nie jest niewinny i bezpieczny, i że lepiej nie obmacywać każdego napotkanego ziółka ani nie pakować do otworu gębowego pierwszej lepszej ładnie wyglądającej jagódki, z pewnością jest pożyteczna. Zabrakło mi jednak po pierwsze informacji, po co rośliny wyposażają się w parzące włoski czy trujący sok, a po drugie, spojrzenia z "nieludzkiej" perspektywy. Rośliny trujące dla człowieka bywają pożywieniem różnych gatunków zwierząt, harmonijnie współżyją z owada...

Skusił mnie tytuł . "Zbrodnie roślin" brzmi groznie i tajemniczo ,oczekiwałam więc zbrodni w której głównym złoczyńcą będzie oczywiście roślina .Kiedy jednak zaczęłam czytać okazało się że moje oczekiwania nie będą zaspokojone. Książka jest napisana w postaci notatek ,w większości bardzo krótkich ,na temat groznych i trujących roślin ,przy kilku jest rysunek danej rośliny . Pozostałe trzeba sobie wyszukać w internecie ,żeby wiedzieć jak wygląda opisany złoczyńca - jest to duży minus. Ponieważ notatka goni notatkę po kilkunastu stronach miałam w głowie już mętlik i musiałam robić przerwy w czytaniu ,jednak dobrnęłam do końca .I chociaż świat roślin jest piękny i tajemniczy w tej lekturze mnie nie zachwycił .