Zdrada,córka Nocy rekonstruuje zestaw cech, zachowań i postaci, jakie Polacy na przełomie XIX i XX wieku umieszczali w swym narodowym "muzeum horrorów" i które uznawali za największe zagrożenie dla swej tożsamości oraz fizycznego bytu. Przesadna czujność wobec odstępstwa była elementem samoobrony narodu w niewoli; zarazem niewola ta rodziła chorobliwą kulturę podejrzeń, w której oskarżenia o zdradę przeradzały sięw zbiorową obsesję, trafiały na łamy prasy i do arsenałów politycznej walki stronnictw. Niniejsza praca korzysta z metod i narzędzi historii kultury i mentalności co sprawia, że może być interesująca nie tylko dla wąskiego grona specjalistów.