Zgasłe dusze

Znacie serial Prawdziwe powołanie? Mnie bardzo się podobał i przyznam ,że nigdy nie czytałam książki w podobnym klimacie ,aż do teraz.
Zgasłe dusze to niesamowita przepełniona mrokiem historia. Główna bohaterka Fallon sama jest dość niezwykłą osóbką.
Księżycowe włosy oraz błękitne oczy A także wyrazisty image czynią ją intrygującą. Poza tym.. Nie oszukujmy się niewiele osób podjęłoby pracę w kostnicy.
Na dodatek dziewczyna widzi duchy , a nawet z nimi rozmawia.
Konwersacja z jednym z mężczyzn sprawi, iż jej życie całkowicie się odmieni.
Weeping Hollow to niewielka miejscowość o magicznych właściwościach. Po pierwsze nie sposób znaleźć lokalizację na mapach bowiem setki lat wcześniej dwa obecnie skłócone klany czarownic. W powietrzu ciągle krąży pradawna magia zaś pogańskie wierzenia nie stanowią jedynie bajek opowiadanych przy ognisku . Tu wszyscy są podporządkowani jej działaniu, zaś samo miasto decyduje komu się ukaże..
Julian jest jedną ze Zgasłych Dusz. Na tajemniczym przystojnym mężczyźnie ciąży klątwa.. On zaś uczyni wszystko by ją przełamać. Nie spodziewał się jednak, że relacja z Fallon będzie tak intensywna i nęcąca.. czy dwoje młodych ludzi znajdzie drogę do tego by być razem mimo przeciwności losu?
Zakazane uczucie, miłość , która nie miała prawa się wydarzyć. Przeznaczenie, magia a także walka o to co w życiu najważniejsze.
Te wszystkie motywy odnajdziecie w bardzo oryginalnej i magnetycznej powieści Nicole Floriny.
Jeste...

Fallon wraca do rodzinnego miasteczka, które zna jedynie z odpowieści, dziewczyna chce poznać prawdę o swoim pochodzeniu. Na jej drodze staje Julian, na którym ciąży klątwa przekazywana z pokolenia na pokolenie. Czy ta dwojka będzie coś dla siebie znaczyła? Jakie tajemnice skrywa Weeping Hallow?

Powiem Wam że na początku totalnie nie mogłam wciągnąć się w tę historię. Nudziła mnie, totalnie byłam niezainteresowana losami Fallon, jednak im dalej brnęłam tym bardziej byłam ciekawa co się wydarzy. Wiadomo książka nie jest mała to klocek, który ma 600 stron i jest napisana specyficznym językiem. Nie jest to lekka lektura gdyż czasami mnie przytłaczała.

Autorka przeniosła nas do innego świata pełnego tajemnic i konfliktów oraz dwóch sabatów i mi ten magiczny klimat bardzo odpowiadał, był trochę gotycki, trochę przypominał duszny klimat panujący w Halloween. Mieszkańcy miasteczka byli rozdarci, stali po dwóch stronach.

Znajomość tej dwójki była szybka, zakazana, pełna sprzeczności. Przyciąganie jakie tu występowało było wprost proporcjonalne do ciążącej klątwy. Relacja ta była pełna bólu, cierpienia ale również chwil szczęścia oraz niestety wyrzeczeń. Jako że panował tu momentami baśniowy klimat, to idąc tym tropem mogliśmy się domyślić w jaki sposób przełamać klątwy, jednak mimo tego końcówka książki jak najbardziej spełniła moje oczekiwania.

Zgasłe dusze to pierwszy tom cyklu tajemnic Weeping Hollow i ja totalnie jestem ciekawa drugie...

Moje uwielbienie do tej historii może wynikać z dwóch aspektów.

• Pierwszy. Naprawdę bardzo dawno temu, sięgnęłam po coś, co byłoby tak bardzo fantastyką, a nie jedynie romansem. Być może właśnie dlatego tak zachwyciłam się tym powiewem świeżości.

• Drugi. To po prostu naprawdę jedna z najbardziej angażujących, rozbudowanych i arcyciekawych historii, jaką miałam okazję przeczytać.

Skłaniam się ku drugiej opcji, jednak wiem, że również ta pierwsza, miała swój ogromny wkład.

Z początku było ciężko. Przyznaję, że zrozumienie zasad, magii czy nawet słów i rodów rodzin wywodzących się z miasteczka Weeping Hollow przyprawiało mnie o ból głowy. Co chwilę wracałam do słowniczka, przez co nie mogłabym być bardziej wdzięczna za jego istnienie.

Przez ostatnie kilka dni żyłam tylko miasteczkiem i nie chciałabym być nigdzie indziej.

To trudy wynagradzała ciekawa historia i ten genialny motyw zakazanej miłości. Te napięcie między bohaterami można było kroić nożem. A każde ich spotkanie wywoływało we mnie kolejną falę ekscytacji.

Zakochiwałam się z Julianie i jego mrocznej aurze. W tajemnicy, która otaczała go, gdy tylko pojawiał się na horyzoncie. W klątwie, której przełamanie wydawało się nierealne, i w tej zagadce, której rozwiązanie przynosiło mi ogromną satysfakcję.

Przebieram nóżkami, w oczekiwaniu na drugi tom. Kto wie, może właśnie dzięki tej książce odkryję w sobie, długo uśpioną, miłość do fantastyki.