Opinia na temat książki Zhańbiona

"Zhańbiona" to kolejna powieść oparta na wspomnieniach kobiety - muzułmanki wydana z cyklu "Historie prawdziwe".

Saira Ahmed urodziła się w Wielkiej Brytanii i wychowywana była przez rodzinę zgodnie z twardymi zasadami Islamu. Jej rodzice pochodzili z Pakistanu i tam też były jej korzenie. Dziewczynie od początku trudno było sprostać wielu zakazom i nakazom, nie rozumiała zasad, które w Europie wydawały się dziwne, przesadzone i konserwatywne. Mimo to Saira przez długi czas godziła się na takie traktowanie. Wszystko się zmieniło, gdy zaczęła spotykać się z chłopakiem o imieniu Aman. Kiedy sprawa wyszła na jaw, zhańbiona rodzina Sairy zdecydowała wydać ją za mąż za kuzyna w Pakistanie. Nikt nie pytał jej o zdanie, nikt nie słuchał jej sprzeciwu, bo w kulturze arabskiej jest to sprawa oczywista i bez precedensu - kobieta nie ma nic do powiedzenia.

Małżeństwo Sairy stało się dla niej koszmarem, od którego próbowała uciec na różne sposoby. I choć w końcu osiągnęła swój zamierzony cel, zyskała wymarzoną wolność, stała się Europejką (nigdy nie uważała się ani za Brytyjkę, ani za Pakistankę), to szybko okazało się, że cywilizacja zachodu stała się dla niej życiową pułapką. Pomagając finansowo swojej rodzinie, która popadła w tarapaty, bohaterka zgotowała sobie ciężki los sprzedając swoje ciało...

Historia Sairy jest tragiczna i smutna. Jednak nie wzruszyła mnie tak, jak inne powieści z tej serii. Drażniła mnie naiwność, głupota, bezmyślność i skrajna łatwowierność tej dziewczyny. I choć wiele można tłumaczyć jej surowym wychowaniem we wschodniej kulturze, to nie ma usprawiedliwienia dla świadomego podjęcia pracy w "towarzyskim biznesie". Jeśli ktoś się godzi na takie życie, to musi ponosić tego konsekwencje. Mamy tu dwa oblicza bohaterki - z jednej strony mądra i odważna kobieta, która potrafiła postawić się całej rodzinie i wziąć życie we własne ręce, z drugiej natomiast krótkowzroczna, naiwna i głupia marnuje sobie życie na własne życzenie, a jej decyzje i wybory pozostawiają wiele do życzenia.

O ile pierwsza część opowieści wzbudzała we mnie sporo pozytywnych emocji dla Sairy jako dziewczynki, czy nastolatki, o tyle jej dorosłe życie odkąd przestała pracować w cateringu jakoś mnie nie wzruszyło, ani mną nie wstrząsnęło. Warto sięgnąć po tę historię, jeśli nie macie dość kulisów "Arabskiego Świata", ale nie należy oczekiwać zbyt wiele.