Opinia na temat książki Zielone pastwiska

I trzeci tom już za mną i im bliżej końca serii, tym bardziej mi żal. Żal, że to już koniec spotkań z bohaterami, tak naturalnymi, prostymi, ale jednocześnie otwartymi na nadciągające nowe.
A to, że idą zmiany widać w Tenczynie, bo i słychać o kryzysie amerykańskim, słychać o Hitlerze i jego działaniach, słychać także o Stalinie.
A tu poki co życie toczy się według pór roku. I mamy tu piękny opis nadchodzącej nawałnicy( a mnie z tyłu głowy przypomina się podobny u Reymonta). Mamy jakże naturalistyczny opis zacielania krowy, coś co na wsi jest zupełnie normalne, a teraz odchodzi do poziomu zjawiska.
Po raz kolejny jestem zachwycona znajomością tematu autorki, podejścia do zwyczajów, do codzienności , a przede wszystkim szacunku do cięzkiej pracy na roli.