Złap zająca

Według mnie jest to książka, która wykracza poza normy czasowe. Jakby istniała tu i teraz, a gdzieś po drugiej stronie odbijało się jej echo, które sprawiało, że czytając czujemy się zagubieni. Czuć, że to ona sama opowiada nam historię, a nie prosi o przeczytanie. Nie wiem czy było w tej książce coś konkretnego, czy też namacalnego. Być może jedynie same poutykane wiersze dawały jej miano prawdziwości. I niby jest to opowieść o dwóch przyjaciółkach, czytamy o tym jak rozmawiają ze sobą przez telefon, jak jedna mówi drugiej że Armin wrócił, tylko my początkowo nie wiemy kim on jest. Następnie rozmowa się kończy i zaczynamy dalej poznawać osobowość Lejli. Ona również była ukazana dla mnie dwuznacznie, wpierw miło i bardziej jako wspomnienie doskonałości, jednak, kiedy wracaliśmy do dawniejszych czasów, kiedy były jeszcze młode, to wypowiedzi samej Lejli nie zawsze były poetyckie, żeby nie powiedzieć, że czasem wulgarne. Kiedy jednak dochodzi już do spotkania, to czytelnik nie spodziewa się takiego obrotu sprawy. W ogóle do samego końca dzieją się tu same sprzeczności. To wracanie do opisów przeszłości ma tu duże znaczenie. Większość z was może dostrzec, że jedno wydarzenie może mieć wiele odbić i zostać zapamiętane zupełnie inaczej. Nie potrafiłam wychwycić, czy jedna z nich zdawała sobie sprawę, jak znajomość z tą drugą wpływała na nią niekorzystnie. To dobry przykład tego jak relacja z osobą toksyczną może być niezauważalna. Wiele się mówi o tym jak bardzo powinniśmy od...

Sara, mieszkająca obecnie w Dublinie, pod wpływem telefonu od przyjaciółki z dzieciństwa, podejmuje decyzję o powrocie do rodzinnej Bośni. Stamtąd ma wyruszyć razem z Lejlą do Wiednia, bo odszukać brata tej drugiej. Czy im się to uda?

Powiem szczerze, że pierwszy raz miałam do czynienia z literaturą bośniacką, choć udało mi się wcześniej poznać kilka osób z tego kraju. Dzięki tej lekturze jeszcze lepiej mogłam poznać to państwo, jego kulturę czy historię. Książka została napisana z wyczuciem i swobodą, jednocześnie będąc zupełnie nieoczywistą. Narracja poprowadzona została pierwszoosobowo z perspektywy Sary, a teraźniejsze wydarzenia poprzetykane są wtrąceniami zawierającymi wspomnienia. Pozwala to mocniej wczuć się w emocje, przemyślenia czy motywację postaci. Autorka pokazuje, iż naprawdę potrafi zagłębić się w najodleglejsze zakątki ludzkiej psychiki, a także oddać skomplikowane stosunki międzyludzkie.

Ta opowieść o przyjaźni wymyka się wszelkim schematom niczym tytułowy zając. Mówi nie o relacji pełnej oddania, zaufania oraz dobrych intencji, a o więzi pełnej rywalizacji, zazdrości, zależności bądź prowokacji – po prostu toksycznej. Aczkolwiek to przede wszystkim powieść o podróży i to nie tej stricte fizycznej, ale o drodze w głąb samego siebie, poszukiwaniu własnej tożsamości oraz własnego ja. To próba zrozumienia swoich wyborów i swoiste katharsis. Pisarka uświadamia nam, że czasem by ruszyć naprzód, trzeba cofnąć się w przeszłość, przeżyć niektó...

Sara i Lejla kiedyś były nierozłączne. Dorastały na Bałkanach, doświadczały pierwszych razów i budowały swoją przyjaźń. Po latach Lejla informuje dawną przyjaciółkę, że Armin, jej zaginiony przed laty brat jest w Wiedniu. Sara wyrusza z Dublina do Mostaru, aby stamtąd wspólnie z Lejlą odbyć podróż do serca Austrii, do chłopaka, którego kiedyś darzyła uczuciem.

“Złap zająca” to książka drogi, której narracja prowadzona jest z perspektywy jednej z bohaterek, Sary. Podczas tej niezwykle dziwnej i intrygującej podróży poznajemy jej punkt widzenia na relację oraz wspólną historię, którą dzieli z Lejlą. A bez dwóch zdań samą relację bohaterek można określić toksyczną, a nawet współuzależniającą. Dziewczyny łączy dużo, a dzieli jeszcze więcej. Między nimi przez lata nagromadziło się mnóstwo żalu, niedopowiedzeń, wzajemnych pretensji. Czy wspólna podróż zbliży je do siebie?

Książka Lany Bastasic bez wątpienia budzi skrajne emocje. W końcu przyjaźń kojarzona jest z szacunkiem, miłością i zaufaniem, tu autorka udowadnia jednak, że to gra pozorów może stać się podwaliną do jej zbudowania.

Jeśli lubicie literaturę grająca na emocjach (uwaga: Lajla jest bardzo irytująca), pełną skrajności, mocnych i szczerych postaci oraz trudnych wspomnień, to proszę brać się za czytanie tej książki, bo wszystko to tutaj dostaniecie. A poza tym warto, bo to kawał dobrego tekstu!