Opinia na temat książki Złe towarzystwo

Złe towarzystwo. Źli ludzie. Złe okoliczności. Złe nawyki. Złe zachowanie. Złe uczucia i emocje.
Nie lubię takich książek, nie lubię czytać o takich ludziach, nie lubię myśleć, że mogą być gdzieś tutaj na wyciągnięcie ręki. Czuję się wtedy po prostu ŹLE.
A jak było z książką?
Wbrew wszystkiemu wcale nie tak źle, jak mogłyby wskazywać moje lubię/nie lubię. Złe towarzystwo to całkiem dobrze napisana historia kilkunastu ludzi, pokazująca ich z tej nienajlepszej strony. Zarówno ich samych, jak ich rodziny czy towarzystwo. A co ważne ich motywacje i działania. Z dużym naciskiem na samotność wszystkich osób żyjących w rodzinach. To przykre, ale wydaje mi się bardzo prawdziwe. Niestety, bo każdy lubi myśleć i swojej rodzinie w kategoriach dobrych. Złe towarzystwo pokazuje, że nie do końca tak to wygląda.
Przygnębiający dla mnie okazał się koniec historii, kiedy okazało się, że jedyną metoda walki ze „złem” jest wejście na taką samą lub podobną ścieżkę.
Podczas lektury miałam kilka momentów, kiedy autorka wyprowadziła mnie w pole. Chyba byłam tak nieprzyjaźnie nastawiona do bohaterów, że skłonna byłam podejrzewać ich o same złe rzeczy. I rzeczywiście, byłam zaskoczona, kiedy okazało się, że jednak nie jest tak źle z nimi. To było dobre. Dobre było też otrząśnięcie się rodziców głównej bohaterki i zdecydowanie na poniesienie konsekwencji czegoś, na co nie mieli wpływu, a wydarzyło się w ich domu. Może faktycznie całej czwórce wyjdzie ta sytuacja na dobre. A może nie…
Myślę, że książka spodoba się czytelnikom lubiącym odkrywać ciemne strony człowieka, doszukiwać się w nich motywatorów działań i zachowań.
Jest dobra, ale nie w moim guście czytelniczym i przede wszystkim ludzkim.
Ale jako książkę należy polecić.