Opinia na temat książki Złodziejka książek

Marcus Zusak stworzył piękną i ponadczasową historię o walce dobra i zła, a przede wszystkim o tym, że dobrzy ludzie żyją w każdych czasach, nawet tak mrocznych jak te, które przypadły na lata II Wojny Światowej.

Wyobraźmy więc sobie Niemców, którzy przygarniają córkę uciekającej z kraju komunistki. Nie tylko oferują jej dach nad głową, ale także miłość, troskę i swój czas - opiekują się nią jak własnym dzieckiem. Gdy przychodzi chwila próby, pokazania swojego człowieczeństwa, ukrywają w piwnicy też Żyda, Maxa Vandenburga.

Autor narratorem powieści uczynił Śmierć. Nie jest to jednak bezduszna, mściwa kostucha z naszych wyobrażeń. Z obowiązku wykonuje swoją pracę, z najwyższą delikatnością sięga po ludzkie dusze. Jest bliżej niż sam Bóg (którego w powieści praktycznie nie ma). Zdaje się nawet dziwić okrucieństwom, jaki czyni człowiek - to właśnie przybycie Śmierci przynosi ukojenie.

I na koniec Liesel Meminger - tytułowa "Złodziejka książek". Od samego początku czułam do niej sympatię - choć jeszcze nie potrafiła składać liter, już ją ciągnęło do słowa pisanego. Dzięki wielkiej determinacji - i kradzionym książkom - nauczyła się czytać. Nie jest to postać kryształowa - przywłaszcza sobie nie tylko książki, ale i jabłka z cudzych ogrodów, jednak w głębi duszy zawsze wie jak odróżnić dobro od zła.

Myślę, że ta książka właśnie o tym jest - o byciu dobrym człowiekiem bez względu na okoliczności czy czasy. Bo każdy z nas mógł być Hansem, Rozą, Lizel, Rudim czy Maxem...

Uważam, że powinno się więcej mówić o tego typu książkach - choć przeważnie są tylko fikcją literacką, jednak bardziej przybliżają realia wojenne, niż suche fakty z podręczników.