Opinia na temat książki Zły Las

To druga, po „Wampirze z M3” kiążka Pilipiuka, którą przeczytałam i podobała mi się dużo bardziej. Tamta była młodzieżową komedią o wampirach, ta jest dużo poważniejsza i dojrzalsza, choć nadal jest to literatura przygodowo- rozrywkowa. Cztery opowiadania i każde inne. Dwa pierwsze są nadal adresowane do nastolatków, dwa następne- do dorosłych i to one podobały mi się najbardziej.
Pierwsze jakby z Juliusza Verne'a, do tego świetne, stylowe ilustracje, jakby z epoki! Zapowiadało się świetnie, jednak skończyło zbyt pośpiesznie.
Tytułowy „Zły las” jest dosyć nudną opowieścią ze wsi w okresie II wojny światowej. Jest nastoletni chłopiec i jego mądry i szlachetny ojciec, źródło wiedzy o świecie i o ludziach. Groza pojawia się dopiero pod koniec i jakoś zakończenie nie pasuje zupełnie do realistycznej reszty opowieści.
Dwie ostatnie, o Robercie Stormie są przesycone miłością do historii, antyków i sztuki, z nieodłączną nutką magii ( i nostalgii). Trochę jak "Opowieści z dreszczykiem", jeżeli ktoś jeszcze pamięta taką ramotę. Autor przy okazji daje wyraz rozczarowaniu zmianom zachodzącym w Warszawie i tu się z nim zgadzam, ale co z tego? Korporacje i deweloperzy i tak zagarną wszystko.
Generalnie: czyta się lekko, ze zmiennym zainteresowaniem. A z Jakubem Wędrowyczem i tak się zapoznam.