Opinia na temat książki Żniwiarz. Tom 1. Pusta noc

Dużo oczekiwałam po tej powieści, szczególnie, że trafiały do mnie raczej pozytywne o niej opinie. To może tak: ta powieść jest jakby space operą dla gatunku słowiańskiego. Młoda, ładna bohaterka gotowa do działania? Jest. Bardziej rozsądny opiekun, którego młoda nie słucha? Jest. Nowy, przystojny chłopak na mieście? Jest. Zamiast statków, kosmitów i piratów gwiezdnych mamy za to zmory, demony i inne słowiańskie stworzenia, które trzeba odesłać tam, skąd przyszły. I to właśnie jest zadanie głównej bohaterki oraz jej wujka-opiekuna. W tej części (pierwszej z czterech) mamy jeszcze super-demona, którego tak łatwo odesłać nie będzie.
Czyta się to szybko i łatwo; podoba mi się, że autorka trochę nawet umie straszyć i przez chwilę poczułam się wieczorem nieswojo.
Natomiast co mi się nie podobało to niestety ale główna bohaterka. Bardzo często w polskiej literaturze - dla uproszczenia i uogólnienia - fantasy brakuje ciekawych postaci dziewczęcych. Ponadto, dialogi bardzo kuleją a relacje między głównymi bohaterami są, no cóż. Ale jeśli potraktujemy je tak jak opisy natury w "Nad Niemnem", to będzie do świetna rozrywka po ciężkim dniu w pracy.