Jak żyć z neurotycznym kotem recenzja

Mam kota a posiadanie jego jest moim największym osiągnięciem minionego roku. Mój kot, jak to kot, nie lubi jak się z niego wariata robi. Ale czy jest wariatem? A może neurotykiem?
O istnieniu tej książki pewnie bym nie dowiedziała się wcale gdyby nie blog Czytadełko. Okazało się, że książka dostępna jest w bibliotece, a że udało mi się ją przeczytać w ciągu, hmm, około godziny, bo to wąskie g**no jest, spieszę by podzielić się opinią.

Nie mam zamiaru opisywać treści, bo przeleciała przez moją głowę z prędkością 'meserszmita' i właściwie nie zostało po tej książce we mnie nic poza wrażeniem, że autor musi być blisko spokrewniony z Stephenie Meyer. Albo Paulem Coelho. Bo powiedzmy sobie szczerze, niektórzy autorzy tak mają, że czytając ich "dzieła" mam wrażenie, że pisanie przychodziło im w strasznych bólach. Tak samo Baker - starał się być strasznie zabawny podając kocie zachowania, których ja (z maleńkimi wyjątkami) w ogóle u swojego kota nie widzę. W dodatku nazywał je zachowaniami neurotycznymi. Chyba zapomniał, że nerwice mogą mieć różne podłoże i symptomy. Obrazki miały być zabawne, a u mnie (i znajomej z pracy) wymusiły jeden wniosek - skoro właściciel na to pozwala, to jest dupa nie właściciel. I zupełnie serio - pratchettowski "Kot w stanie czystym" jest przy książce Bakera arcykocim arcydziełem.

Podsumowując, moje wielkie nadzieje spotkały się z wielkim rozczarowaniem. I to nie dlatego, że oczekiwałam czegoś innego - po opinii Izusr na jej blogu mniej więcej wiedziałam czym to się je. Niestety, mój książkowy układ trawienny ma potrzebę zwrócenia tej treści i nie wchłaniania więcej niczego, co z kuchni pana Bakera wyjdzie.