A jeśli ciernie recenzja

Cathy i Chris wspólnie tworzą dom dla Jory'ego, Barta i Cindy. Pilnie strzegą swojej tajemnicy i starają się nie wracać do przeszłości. Jednak ta przeszłość cały czas im towarzyszy. Pewnego dnia do domu obok wprowadza się tajemnicza, starsza kobieta. Bart obdarowywany słodyczami i prezentami, coraz częściej odwiedza sąsiadkę. Ma również wspólny sekret z lokajem kobiety. Coraz dziwniejsze zachowanie chłopca zaczyna przerażać Cathy, Chrisa i Jory'ego. Do czego doprowadzi wpływ jaki mają na Barta sąsiedzi? Czy skrzętnie skrywana tajemnica ujrzy światło dzienne?

"A jeśli ciernie", to już trzecia część historii Rodziny Dollangangerów. Tym razem do głosu zostają dopuszczeni synowie Cathy, Jory oraz Bart. I to właśnie z ich perspektywy opowiedziana jest ta historia. Muszę przyznać, że książka była całkiem niezła. Lekki styl autorki sprawia, że mimo objętości czyta się ją bardzo szybko. Bohaterami są dwaj chłopcy, kompletnie od siebie różni. Jory, starszy brat, jest miły, mądry, grzeczny i jak przystało na syna tancerzy, jego pasją jest taniec. Bart z kolei przechodzi totalną metamorfozę. Od nieśmiałego i niezdarnego chłopca, staje się bardzo agresywny, pełen złości i nienawiści. Przeszłość Cathy i Chrisa ciągnie się za nimi niczym cień. Oboje boją się, że wszyscy dowiedzą się o ich tajemnicy, zwłaszcza dzieci. Pojawienie się w sąsiedztwie tajemniczej kobiety sprowadza na nich lawinę przykrych wydarzeń. Historia toczy się tutaj bardzo wolno, przez co chwilami wkradała się nuda. Jednak nie brakowało emocji i chwil grozy. Cathy już mnie tak bardzo nie irytowała. To z pewnością dlatego, że narratorami byli chłopcy. Ich postaci zostały ciekawie wykreowane. Są swoimi przeciwieństwami, a Bart swoim zachowaniem chwilami wywoływał u mnie ciarki. Po poprzedniej części, która była bardzo średnia, jestem miło zaskoczona tą książką i z chęcią przeczytam kolejną część. Jednak dla mnie najlepsza była ta pierwsza, "Kwiaty na poddaszu" i wydaje mi się, że tak już pozostanie do końca tej sagi.