Atelier spiczastych kapeluszy #2 recenzja

Atelier spiczastych kapeluszy 2 ✧

Tajemnicze miejsce, z którego czwórka uzdolnionych dziewcząt nie ma prawa uciec oraz pewne zagrożenie czyhające tuż za rogiem...

Koko, Agata, Tetia oraz Riche wpadły w sidła niebezpiecznego smoka.
Wszystkie niezwłocznie postanawiają połączyć ze sobą siły, aby wydostać się z magicznej pułapki.

Pozostaje tylko pytanie, czy młodym czarodziejkom się to uda.

„Atelier spiczastych kapeluszy” to seria, która zapowiada się bez wątpienia obiecująco.
Od pierwszych stron pokochałam historie oraz fantastycznie napisane postacie przez Kamome Shirahame.

Wizualnie nadal jestem zachwycona.
Bardzo szczegółowa kreska, wygląd bohaterów i ich niesamowite przygody nadają tej mandze czegoś, co zachęca czytelnika do dalszego sięgnięcia po serie.

Autorka wprowadziła do swojego świata nową postać.
Mowa tutaj o Orugio, który głównie pilnuje porządku jako Czujne Oko w Atelier.
Pozornie mężczyzna wygląda na niezbyt przyjaźnie nastawionego do życia czarownika i raczej woli się nie pokazywać z lepszej strony.
Wymaga, by każda uczennica Qifreya stosowała się do ustalonych przez czarodziei zasad, chociaż on sam przymyka oko na wyjątkowy przypadek, który został sprowadzony do domu przez jego przyjaciela.

Odnośnie samego profesora Qifreya, to im dalej czytam tę opowieść, tym więcej chce dowiedzieć się o jego przeszłości i zamiarach.
Czemu wziął Koko pod swoją opiekę, skoro jest dziewczynką bez mocy?
Z pewnością ma ku temu jakieś ważne powody, chociaż pozostaje to, póki co tajemnicą.

W drugim tomie poznajemy bliżej Agatę, która chce bardzo zaimponować swojemu mentorowi.
Postawiła przed sobą trudny do wykonania w tak młodym wieku cel, ale zamierza go spełnić, nawet jeśli będzie musiała ryzykować własnym życiem.

Spodobało mi się rozwiązanie sprawy z przerażającym smokiem, które wymyśliły dziewczynki.
Zamiast używać przemocy, to bohaterki kierowały się rozsądkiem nawet w najgorszej sytuacji i nikomu nie stała się krzywda.

Końcowe strony wbijają czytelnika w fotel i pozostawiają po sobie spory niedosyt, dlatego musiałam natychmiast zabrać się za kolejny tom.