Gorzka czekolada recenzja

Gorzka czekolada jest trzecią powieścią w dorobku pisarskim Lesley Lokko. Być może dlatego, że długo przyszło na nią czekać, a może dlatego, że jest bardziej przemyślana pod względem fabuły, ale podobała mi się najbardziej i stała moją ulubioną książką tej autorki.
Schemat powieści pani Lokko jest zawsze z grubsza ten sam. Ponieważ jest to głównie powieść dla kobiet, zatem bohaterkami też są kobiety.
Bohaterki poznają się zazwyczaj w szkole, pochodzą z różnych środowisk i rodzin, często rozbitych, a nawet patologicznych. Mają różne ambicje życiowe, różne pragnienia, ich charaktery to prawdziwa mozaika cech, co w praktyce oznacza, że czytelnika czeka masa rozmaitych rozwiązań życiowych. Nasze bohaterki łączy głęboka przyjaźń i noszone w sobie od zawsze pragnienie miłości. Różni je natomiast sposób, w jaki te marzenia realizują, często kosztem innych ludzi lub osobistych wyrzeczeń i porażek.
W Gorzkiej czekoladzie mamy trzy bohaterki: Ameline, Laurę i Melanie. Na skutek różnych wydarzeń Laura i Ameline, niezależnie od siebie muszą opuścić rodzinne Haiti. Laura, będąc w nieplanowanej ciąży wyjeżdża do Chicago. Przechodzi długą drogę od nielegalnej imigrantki, która nie zna języka, przez młodzieńcze potknięcia spowodowane samotnością i brakiem dobrej rady ze strony kogoś bliskiego, do samodzielnej niezależnej kobiety, która wie czego chce i pragnie po prostu być szczęśliwa. Losy Laury splatają się z losami Ameline, przyjaciółki z dzieciństwa, która musi opuścić Haiti i wyjeżdża do Londynu, z mężem, który co prawda jest dobrym człowiekiem, ale namiętności w żonie nie budzi. Niestety. Trzecia z bohaterek Melanie, trafiła się rola tej irytującej. Nie wie, czego w życiu chce, kiedy już ma coś cennego nie umie o to ani dbać, ani tego zatrzymać i co najgorsze zawsze szuka winy w innych, zamiast w sobie.
Moim zdaniem Gorzka czekolada ze wszystkich czterech powieści pani Lokko jest najbardziej przemyślana, spójna pod względem fabularnym. Losy bohaterek śledzimy przez blisko 20 lat, podróżujemy od Haiti, przez Chicago, Los Angeles, Nowy Jork, Londyn, aż do Ghany w Afryce.
Gorzka czekolada jest dojrzała i przemyślana, jakby sama autorka też już dorosła. A może to jej warsztat pisarski się wyrobił i stał bardziej precyzyjny.
Finał powieści ma swój dramatyczny punkt kulminacyjny. Wszystko jednak opatrzone jest zadowalającym zakończeniem.
Książka idealna na letnie popołudnia, w towarzystwie leżaka i czegoś pysznego lub też jak kto woli na jesienne wieczory z kocykiem, kubkiem dobrej herbaty i z mruczącym kotem na kolanach.