Układ idealny recenzja

Książka „Układ idealny” jest drugim tomem serii o Weronice Kardasz, jednak ona, jak i jej partner - Przemysław odgrywają w tej części role drugoplanowe, co - muszę przyznać - bardzo mnie zdziwiło. Sądziłam, że będą brali czynny udział w akcji i to wokół nich wszystko będzie się działo. Jednak w tej książce poznajemy zupełnie nowych bohaterów – Łukasza oraz członków gangu motocyklowego - braci Peruna. Każda z tych osób jest inna, ma zupełnie inny charakter, a mimo to nie da się ich nie lubić. Mają w sobie coś takiego, że od razu zyskują ogromną sympatię czytelnika. Choć z początku brakowało mi uczestnictwa Weroniki, to Ewa - córka szefa gangu - swoim charakterem i postępowaniem skutecznie wynagradza nieobecność Wery.

Ta książka łączy w sobie elementy kryminału, romansu i obyczajówki. To połączenie zostało bardzo dobrze przedstawione przez autorkę. Nie ma tutaj przewagi jednego gatunku nad drugim – jest równowaga.

Ta część zdecydowanie bardziej mi się podobała niż poprzednia. Przede wszystkim dlatego, że tutaj akcja toczy się o wiele wolniej, co pozwala na dobre wkręcić się w wydarzenia. Tak, jak w pierwszej części - nie zabrakło tutaj mocnego słownictwa (czasami było go aż za dużo, ale taki urok „gangsterskich” książek) i momentami brutalnych opisów.

Motyw działania „pod przykrywką” bardzo przypadł mi do gustu, tak samo jak przedstawianie wydarzeń z kilku perspektyw w jednym czasie. To, co zasługuje na ogromną pochwałę, to właśnie bardzo płynne przechodzenie pomiędzy kilkoma bohaterami – w jednej linijce jest ukazana perspektywa jednego bohatera, a w drugiej jest idealne przejście do perspektywy kolejnej osoby. Dzięki temu czytelnik ma o wiele szerszy obraz na przedstawione wydarzenia.

Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, kompletnie się nie spodziewałam takiej akcji na samym końcu książki! Muszę przyznać, że dzięki temu od razu sięgnęłam po kolejną część, by jak najszybciej poznać rozwiązanie! Uwielbiam takie zachęcenie czytelnika do poznania dalszych losów bohaterów.