Recenzja książki Szeptun



"Szeptun" Tomasza Betchera ukazał się nakładem wydawnictwa WAB. Jest to obyczajówka, w której znajdziemy problemy rodzinne, wykluczenie społeczne i miłość, jednak magii, na którą liczyłam tu nie będzie. Więc tak, jestem rozczarowana.
.
Nasza główna bohaterka, Julia, to nauczycielka wychowująca samotnie dwójkę dzieci. Ośmioletniego Kubę mającego uciążliwe problemy dermatologiczne oraz 15-letnią Marysię, którą męczą koszmary senne, a których podłoża może się tylko domyślać. Mąż Julii jest od 6 lat w Norwegii i ich związek zdaje się wisieć na włosku. Kobieta jest zmęczona nocnymi problemami dzieci i walką o rodzinę. Jej rodzice, widząc jej zmagania z codziennością, proponują jej wczasy w Beskidach. Mieszka tam pewien czlowiek, który może pomóc Kubie. Julia, chcąc nie chcąc, przystaje na ich propozycję, i tak oto poznaje tytułowego Szeptuna - Waldemara. Jest on odludkiem i samotnikiem. Ludzie z Bukowego Młyna, nazywają go "Cygan" i uważają, że ciąży na nim klątwa. Unikają go choć, gdy choroba zagląda im w oczy szybko znajdują do niego drogę. Czy Szeptun poradzi sobie z dolegliwością Kuby? Czy rodzina odpocznie i rozwiąże swoje problemy? Jaki w tym wszystkim będzie miał udział tytułowy Szeptun?
.
Po tytule książki liczyłam na coś innego niż dostałam. Miałam nadzieję na jakąś namiastkę magii, mieszanek leczniczych z ziół, wywarów...coś po prostu magicznego. Natomiast dostałam lekki romans połączony z obyczajówką. Nie jest to zła książka, na pewno spodoba się mojej cioci jednak nie jest ona dla mnie. To nie rodzaj literatury, który preferuję przez to ciężko mi ją ocenić, ponieważ napisana jest poprawnie. Choć wszystko zdaje się trochę podkolorowane. Autor ma lekki i przyjemny styl pisania, przez co czyta się ją szybko. Porusza też ważne tematy: samotnego macierzyństwa, wykluczenia społecznego, tolerancji oraz zmianie zachowania dziecka, które powinno być sygnałem, że coś jest nie tak. Bardzo podoba mi się miejsce akcji, którym jest malowniczy Beskid. Autor bardzo dobrze kreśli nam tamte okolice. Akcja jest powolna i utrzymana w równym tempie do samego końca. Bohaterowie dobrze przedstawieni choć ja do nikogo nie zapałałam miłością i uwielbieniem. Są po prostu przeciętni, ale prawdziwi. Każdy ma swój bagaż doświadczeń i problemów, z którymi się zmaga. Uczucie budzi się tutaj powoli i nieśmiało, przez co nie jest ten wontek zbyt przytłaczający. Podobały mi się opowieści snute przez "Szeptuna", zwłaszcza ta o emocjach.
.
"Szeptun" to lekka i przyjemna obyczajówka, która pozwoli nam odpocząć jednak na magię MAGIĘ nie mamy co liczyć.
.
Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu W.A.B.