Brat recenzja

„Kiedyś ktoś mądry powiedział, że jeśli kochasz drugi raz, to nigdy nie było tego pierwszego”.

„Czasami trzeba popełniać błędy, aby wynieść z nich lekcje”.

„Gdy ty nie szanujesz siebie, nie oczekuj tego od innych”.

To, co uwielbiam w czytaniu książek to przeżywane z każdą stroną emocję. To właśnie one sprawiają, że dana historia wciąga mnie na tyle, że przestaje zwracać uwagę na cokolwiek innego. I taka właśnie była najnowsza książka Julity Sarneckiej.

Na historię Maksima czekałam od chwili, gdy skończyłam czytać historię Mishy. Wtedy miałam w głowie obraz tego intrygującego mężczyzny i wydawało mi się, że raczej nic mnie nie zaskoczy.

Nie mogłam się bardziej mylić..

Romanse mafijne mają to do siebie, że wyczekuję w nich tej adrenaliny, która napędza fabułę. I tu naprawdę było jej bardzo dużo, jednak tym razem to nie te chwile, były tymi, które poruszyły moje serce. To momenty powrotu do przeszłości – wtedy, gdy Maksim był dzieckiem, sprawiały, że moje serce łamało się z każdym czytanym zdaniem.

Dwa poprzednie tomy były naprawdę świetne, jednak mam wrażenie, że tym razem autorka przeszła samą siebie. Stworzyła fabułę, która wciąga od początku do końca, nie raz sprawiając, że już sama nie wiedziałam, czego jeszcze dowiem się na następnej stronie. Powiedzieć, że byłam zaskoczona w chwili, gdy wszystko wyszło na jaw, to zbyt małe słowa. Bardziej odpowiadałoby tu stwierdzenie, że byłam w szoku – bo takie wyjaśnienie całej historii w ogóle nie przeszło mi przez myśl.

Cała ta powieść to ogromny wkład w kreacje bohaterów, w intrygę, zostawianie śladów tak, by dopiero poznając prawdę, przyszło nam na myśl, że to do tego celu naprowadzały nas różne rzeczy.

Jestem pewna, że to najlepsza książka Julity i postawiła sobie ona poprzeczkę bardzo wysoko. Aż nie mogę się doczekać innych powieści, jednocześnie czując ogromny żal, że to już koniec serii „Sekrety mafii” – choć jestem pewna, że za jakiś czas wrócę do niej, bo te nie widzę innej możliwości, jak jeszcze raz przeżyć te wszystkie emocje.

Podsumowując, uważam, że „Brat” to książka napisana niezwykle lekkim, ale też dopracowanym i przede wszystkim dojrzałym stylem.. Pełna emocji, tajemnic i skrywanej namiętności opowieść o rodzinie, przyjaźni i zemście, która potrafi ukierunkować całe nasze życie.

Historia Maksima i Becky to pełna zakrętów, nieoczekiwanych zdarzeń i odpowiedzi opowieść, która całkowicie skradła moje serce. Jeśli jeszcze nie znacie poprzednich tomów, to wszystkie trzy z całego serca wam polecam.