Tamsin recenzja

Akcja książki zaczyna się zwyczajnie, dosyć popularnym motywem: zbuntowana nastolatka z ogromem problemów emocjonalnych jest zmuszona przez rodzica wiążącego się z nowym partnerem do przeprowadzki i porzucenia dotychczas znanego jej życia i przyjaciół. W tym przypadku to matka, Amerykanka, bierze ślub z mężczyzną pracującym w Anglii. Dla naszej trzynastoletniej bohaterki, Jenny, szykuje się wyprawa przez pół świata… Dziewczyna początkowo jest niechętna tym zmianom i wściekła, utrudnia wszystko wszystkim, nawet samej sobie. Żeby tego było mało, to początkowe plany zamieszkania w Londynie okazują się ewoluować - nowy ojczym podjął się zadania przywrócenia świetności podupadłej farmie mieszczącej się na głębokiej wsi w Dorset. Jenny jest przerażona całkowitą zmianą otoczenia - z mieszkania w wielkim mieście jakim jest Nowy Jork, wprost do wiejskiej posiadłości na innym kontynencie.

Wszystkie wydarzenia zostały spisane pierwszoosobowo przez dziewiętnastoletnią, już bohaterkę. Wraca ona wspomnieniami sześć lat wstecz, starając się napisać książkę pod namową swojej przyjaciółki. Aby nie zapomnieć kim kiedyś była i co się wydarzyło.

Początkowo akcja snuje się niespiesznie i czuć w niej niejaką melancholię, tajemnicę i smutek. Choć tak naprawdę nie dzieje się nic zasmucającego, ot zwyczajne trudy życia, to właśnie tak działało na mnie kilka pierwszych rozdziałów. Czułam się też zamrożona w oczekiwaniu na to, aż kumulujące się wydarzenia doprowadzą do wielkiego wybuchu fabularnego.

Gdy patchworkowa rodzina dociera do celu, rezydencja mieszcząca się na angielskiej farmie okazuje się być w fatalnym stanie. Wszyscy zakasują rękawy do działania. Zarówno rodzice jak i Jenny z dwoma nowymi przyrodnimi braćmi. Wszystko powoli zaczyna się normalizować i płynąć spokojniejszym nurtem, do czasu, aż dziewczyna zacznie odczuwać dziwną obecność koło siebie. Wtedy książka zaczyna naprawdę wciągać. Najpierw emanacje przejawiają się niewytłumaczalną aurą, zapachami np. wanilii, odgłosami, aż po czyny. Czuć lekką grozę,a jednocześnie wszystko wydaje się być przez bohaterów przyjmowane jako całkiem normalna rzecz. Ojczym dziewczyny opowiada jej o różnych tajemniczych bytach, wywodzących się z folkloru tamtych terenów. Mamy więc tu boggarty, pooki, poltergeisty, brownie, gnomy i inne duszki. Mistycyzm miesza się w tej niezwykłej powieści z wieloma ciekawostkami historycznymi. A historia Tamsin, ducha niewiasty nawiedzającej od trzystu lat rezydencję, porusza do głębi. Między Jenny a “zatrzymaną” pomiędzy światami kobietą rodzi się niezwykła więź. Książka mądra i piękna, poruszająca spokojem i wyważonym słownictwem. Bardzo polecam!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl