Chłopiec w pasiastej piżamie recenzja

„ Czasem tak już bywa, że człowiek nie ma wyboru.” (str. 56)

Na pewno większość czytelników słyszała historię przyjaźni syna niemieckiego komendanta obozu i żydowskiego chłopca uwięzionego w nim, zakończoną tragicznie. Powieść zresztą została zekranizowana. Widziałam film, lecz nie czytałam książki. Kiedy dowiedziałam się, że ukazała się druga część postanowiłam zaznajomić się z historią pisaną, jakże smutną.

Bohaterem jest dziewięcioletni Bruno, który wraz z rodziną wyprowadza się z Berlina w związku z nową pracą jego ojca. Bruno nie wiedział czym zajmował się jego ojciec. Nowy dom go rozczarował. Był mały i odosobniony i w niczym nie przypominał berlińskiego otoczenia. Ze starszą siostrą nie dogadywał się nazywał ją „ Beznadziejnym przypadkiem.” Trochę się jej bał, bo zawsze zarządzała ich dwójką, a jej koleżanki dokuczały mu.

Z okien nowego domu rodzeństwo zobaczyło obóz, jednak nie wiedziały co to jest. Nie wiedzieli kim są ludzie ubrani w jednakowe pasiaste piżamy. Bruno nie rozumiał dlaczego jedni ludzie w jego otoczeniu nosili pasiaki, a drudzy mundury. Nie wiedział i nie rozumiał wielu rzeczy był przecież małym chłopcem. Bruno w Berlinie zostawił swoich przyjaciół, dlatego tu czuł się samotny. By się nie nudzić wymyślał sobie różne zabawy, które nie zawsze kończyły się dobrze. Miał w sobie pasję do odkrywania, a w małym domu nie bardzo było co odkrywać, więc wyruszył w teren.

Podczas swojej wędrówki natknął się na smutnego, żydowskiego chłopca po drugiej stronie ogrodzenia. W czasie rozmowy wychodzi na jaw, że urodzili się w tym samym dniu, miesiącu i roku. Podczas spotkań i rozmów Szmul opowiadał o swoim szczęśliwym życiu, do momentu wybuchu wojny, a później o restrykcjach jakie spotykały Żydów. Bruno nie miał pojęcia jak przedstawia się sprawa Żydów, jak tragiczne były ich losy. Widział, że chłopiec jest smutny i głodny. Kontrował jego wypowiedzi porównując do miejsc i wydarzeń jakie spotkały jego rodzinę. Mimo, że podczas spotkań nie bawili się, prowadzili jedynie rozmowy, między chłopcami nawiązała się nić przyjaźni.

Smutna historia, łapiąca za serce, ale niestety taki los zgotowali Żydom Niemcy.