Cypek recenzja

To musi być straszne, pogubić się tak, żeby dążyć do autodestrukcji odrzucając pomoc tych, którzy kochają, raniąc ich przy tym do żywego…

"Wszyscy wydają mi się żałośni, słabi i pozbawieni celu. Ale chyba tacy nie są, to tylko ja widzę ich w ten sposób. I tego nie rozumiem. […] Nie mogę znieść ich miłości, jest przytłaczająca i dusi mnie. Nie potrafię sobie z nią poradzić." […] Nie będę z nikim dzielić życia. Najpierw musiałabym samą siebie poskładać do kupy, a że nie wiem jak, to lepiej, żebym była sama."

Lidia, 22-letnia studentka lingwistyki, przeżywa wewnętrzny dramat. Rok temu, jej siostra Lusia, zginęła w tragicznych okolicznościach. Przyczyny wypadku są powszechnie znane. Lidia jednak w nie, nie wierzy. Doszukuje się innej przyczyny, szuka winnego. Nie może znieść tego, że nie zdołała pomóc siostrze i podświadomie obwinia się o jej śmierć. Emocje towarzyszące niemożności pogodzenia się ze stratą są tak silne, że przejmują kontrolę nad całym jej życiem. Głowę i duszę Lidki wypełniają czarne myśli i wręcz obsesyjna chęć dowiedzenia, że wszyscy wokół się mylą. Dziewczyna oddala się od rodziny, zostawia chłopaka, rzuca studia, ucieka w alkohol... Odrzuca wszelaką pomoc. Psycholog, który powinien jej pomóc, chałturzy i wyciąga jedynie pieniądze... Czy Lidce uda się wyjść z depresji i na nowo zacząć cieszyć życiem?

Zastanawiałam się, do jakiej innej książki porównać „Cypka”, i powiem szczerze, że ciężko znaleźć podobną. Powieść jest bardzo realistyczna. Ukazuje smutną, ułomną stronę umysłu ludzkiego. Pokazuje jak łatwo pogubić się w dzisiejszych czasach, zwłaszcza młodemu człowiekowi, jak bardzo trudno jest to zauważyć, a jeszcze trudniej udzielić pomocy. Niestety, czasami nawet bliscy nie są w stanie rozpoznać, że coś niedobrego dzieje się w danym umyśle, bo przecież taki wesoły i uśmiechnięty…

Mimo odrzucenia, nie warto rezygnować z niesiania pomocy. Człowiek z depresją sam sobie nie poradzi. Będzie staczał się po równi pochyłej.

Nie łatwo jest być cypkiem... Ale warto spróbować…

„Cypek” to niełatwa powieść, traktująca o bardzo przygnębiających sprawach ludzkiego umysłu. Mimo, że temat jest bardzo ciężki, to bardzo ważny i potrzebny. Depresja dotyka osób w każdym wieku, choć to właśnie wśród młodzieży zbiera ostatnio największe żniwa.

Książka napisana jest łatwym, przejrzystym, ale ładnym językiem, co sprawia, że czyta ją się bardzo szybko i przyjemnie.