Dzień Matki recenzja

 

Patrzysz sobie na tę książkę i co myślisz w pierwszej chwili? „Rany! Ile to ma stron?! W jakim czasie dam radę to przeczytać?!”. To prawda – gabaryty mogą powalić na kolana nawet największych twardzieli grubych powieści – wszak przed Tobą 730 g (tak, ważyłam; ) szczęścia w postaci dokładnie 724 stron lektury! Ale co to była za książka!

„Dzień matki” to świetnie napisany kryminał, w którym dzieje się, oj dzieje. Wszystko zaczyna się od śmierci 84-letniego właściciela starego domu. Od ponad dziesięciu  dni nikt nie zainteresował się jego zniknięciem, policja rozpoczyna w tej sprawie dochodzenie. W toku prowadzonego śledztwa na jaw wychodzą coraz to nowe i bardziej niepokojące fakty. Okazuje się, że w owym domu przez kilkadziesiąt lat denat wraz z żoną prowadził dom zastępczy dla trudnych dzieci pozbawionych rodzinnego ciepła. Im głębiej w las tym gorzej – na jaw wychodzą skrywane rodzinne sekrety, tragedie sprzed lat i samobójcza śmierć żony denata. Co jeszcze zostanie odkryte w toku śledztwa? Jakie zagadki z przeszłości ujrzą światło dzienne i co to oznacza dla wszystkich uwikłanych w zagadkę?

„Dzień matki” stanowi dziewiątą część cyklu z Pią Sander i Olivierem von Bodensteinem. Jeśli nie czytaliście wcześniejszych części, nie musicie się obawiać, ja też ich nie czytałam, wszystkie są niezależne i łączą się jedynie obecnością tej dwójki, jednak spokojnie można je czytać niechronologicznie i wszystko doskonale rozumieć. 

Książkę uważam za świetną i nie mam jej kompletnie nic do zarzucenia. Oczywiście, mogłaby zostać skrócona do powiedzmy 400 stron, na pewno wygodniej by się ją czytało, bo jest dość ciężka i gabarytowa,  jednak  - wciąga i trzyma w napięciu od samego początku do samego końca. Autorka przeprowadza nas przez meandry tajemnic, bolesnych sekretów rodzinnych, zwodzi, bawi się nami. Kiedy już już myślisz, że wiesz kto za tym wszystkim stoi  - dostajesz pstryczek w nos i znów nie wiesz nic. I tak kilka razy. A motywy? Wątki psychologiczne? Zaufanie? Tu wszystko zostaje wystawione na wielką próbę. Nie wiesz już czego i po kim się spodziewać. 

Mistrzowska fabuła! Świetne portrety psychologiczne! Zadry i rany z dzieciństwa. I efekt domina – jeden nieprzemyślany ruch, jedna decyzja pociąga za sobą nieprzewidywalny ciąg tragicznych zdarzeń. A mogło być tak pięknie… 

Książkę zdecydowanie polecam. A swój wywód zakończę pytaniem: a Wy? Jakie książki lubicie? Cienkie, takie na raz czy grube cegły?