Alicja recenzja

Alicja już nie jest szesnastoletnią dziewczyną, a królicza nora zamieniła się w celę w Szpitalu Psychiatrycznym.
Krainę Czarów zastąpiło Stare Miasto, a jej wspomnienia wzbudzają wciąż ten sam strach. Wracają niebiesko-zieloną tęczówką nabitą na ostrze noża i długimi białymi uszami "człowieka", który ją skrzywdził. Dotykając twarz wciąż czuje pod palcami długą szramę na policzku, pamiątkę po spotkaniu z Królikiem. Nikt w nie nie uwierzył i dlatego od dziesięciu lat żyje w zamknięciu z dala od rodziny. Podawane lekarstwa skutecznie zacierają większość wspomnień, a jedyna osoba, której może się zwierzyć mieszka w sąsiedniej celi i tylko dzięki mysiej dziurze mogą ze sobą rozmawiać. Dzięki pożarowi Szpitala udaje im się zbiec, lecz razem z nimi ucieka uwięziony w Szpitalu potwór Dżaberłak, który rusza na żer i poszukiwania czegoś, co może go zgładzić.⁣ Alicja wraz z Topornikiem muszą go uprzedzić. Po krótkim odpoczynku u starej "Widzącej" kobiety, gdzie Alicja dowiaduje się, że ta misja to jej przeznaczenie, ruszają przez labirynt uliczek Starego Miasta na poszukiwania, na spotkanie swojego losu i by odzyskać wspomnienia. Ich droga będzie usłana trupami i mdłym zapachem róż.⁣ Każde z nich odkryje o sobie to, co skrywa niepamięć. Czy ta wiedza pozwoli im na stawienie czoła istocie, która zagraża nie tylko im?
⁣
Autorka przedstawiała Alicję, jako kobietę skrzywdzoną przez mężczyzn, która mimo paraliżującego ją strachu znajduje w sobie na tyle siły by dokonać zemsty za swoje krzywdy i krzywdy innych kobiet. Droga prowadzi ją wprost do swojego oprawcy, a szrama na policzku zdradza innym czyją jest "własnością".⁣
⁣
To nie będzie bajka, jakiej można by było się spodziewać.⁣
Pomysł na fabułę do mnie przemawia, niestety gorzej poszło autorce z jego realizacją.⁣
Miejscami nużące sceny usypiały, ale chęć odkrywania razem z bohaterami ich wspomnień sprawiała, że wracałam do tej pięknie wydanej książki. ⁣
Liczę na to, że druga część zaspokoi mój rozbudzony apetyt.⁣