Leonardo da Vinci recenzja

Niesamowita książka o niesamowitym człowieku. Leonardo był nieślubnym dzieckiem młodego notariusza i szesnastoletniej dziewczyny. Znał swojego ojca, ale ten nigdy oficjalnie go nie zaakceptował. Nie posłano go do łacińskiej szkoły, poznał jedynie podstawy arytmetyki w szkole rachunkowej dla kupców. Był samoukiem, mistrzem obserwacji i doświadczeń. Jako uczeń w pracowni malarskiej był pilny i pracowity. Homoseksualista, zmarł bezpotomnie. Leworęczny, notatki, które prowadził przez całe życie, pisał pismem lustrzanym. Wegetarianin, był zdecydowanie przeciwny zabijaniu zwierząt. Ciekawy świata, niezwykle spostrzegawczy obserwator, wykonywał tysiące szkiców. Mistrz operowania światłem i cieniem, perspektywą, jego postacie wyglądają jak uchwycone w ruchu. Uwielbiał malować pukle kręconych włosów i draperie. Perfekcjonista, porzucał nieukończone dzieła jeśli nie był zadowolony z efektu, a ulubione obrazy cyzelował latami, nanosząc niewielkie poprawki - tak było z portretem Mony Lisy - nie rozstawał się z nim przez 14 lat. Interesował się geometrią, optyką, hydrauliką, lataniem, mechaniką, kartografią, architekturą, biologią, anatomią - samodzielnie przeprowadzał sekcje zwłok, tworzył szczegółowe rysunki i opisy. Wyprzedzał swoją epokę, niestety nie publikował wyników swoich badań. Prywatnie wysoki, przystojny, elokwentny, o ujmującym sposobie bycia, ubierał się ekscentrycznie w różowe lub purpurowe togi i tuniki. Uwielbiał dyskusje. Prawdziwy człowiek renesansu.
Książkę się czyta jak beletrystykę. Polecam! Jest świetna!