Oszukać fatum recenzja

“Oszukać fatum” jest fenomenalnie dobrą książką, łączącą w sobie kilka gatunków - kryminał, romans,i powieść obyczajową, a nawet sensację. Mimo tego, że jest kierowana głównie do młodszych Odbiorców, to sądzę, że również i wielu starszych Czytelników może świetnie spędzić z nią czas. Mistrzowska sieć intryg jest prowadzona tutaj głosami piątki głównych bohaterów: Jagny, Kiry, Mateusza, Maksa i Kornela. Wcześniej ci młodzi ludzie się nie znali, ale ciążące nad nimi fatum z przeszłości łączy ich ścieżki w nieoczekiwany sposób. Dziewczyny są kuzynkami, obie w tragicznych okolicznościach straciły we wczesnym dzieciństwie swoich ojców. Po poznaniu członków rodziny Lisieckich zaczynają się przed nimi otwierać coraz to nowsze drzwi tajemnic, które miały na zawsze pozostać zamknięte. Z każdą stroną elementy układanki stopniowo zaczynają tworzyć zaskakujący obraz przeszłości, a Czytelnik ma okazję poznać jeszcze wiele innych, ciekawych postaci. Kreacje bohaterów są naprawdę dobrze przemyślane, a dynamiczna fabuła została poprowadzona z wielkim polotem.

Na samym początku powieści otrzymujemy bardzo dużo informacji. Choć czułam się nieco zdezorientowana przez mnogość bohaterów i wiele rozpoczętych wątków, to jednak w pewnym momencie te wszystkie powypuszczane wici zaczęły się ze sobą wspaniale łączyć w tak niesamowitą sieć powiązań przyczynowo - skutkowych, że od pewnego momentu, lektura wciągnęła mnie bez reszty. Moja ciekawość kolejnych wydarzeń była tak ogromna, że nie byłam w stanie odłożyć książki, dopóki jej nie skończyłam.

Muszę również wspomnieć tutaj o wspaniałej szacie graficznej, przyciągającej uwagę na samym wstępie. Wydawnictwo zadbało o detale, zarówno na samej okładce, jak i wewnątrz. Niezwykle cenię sobie piękne wydania książek, a to jest naprawdę fantastyczne! Wewnątrz powieści znajduje się również, bardzo pomocne w rozwiązywaniu zawiłości koligacji rodzinnych, drzewo genealogiczne rodziny Lisieckich. Tylko nie szukajcie go specjalnie! Choć na początku może trochę ciężko będzie Wam się połapać kto jest kim, to jednak ta rozpiska została celowo umieszczona w takim miejscu, aby Czytelnik nie zaspojlerował sobie fabuły.

Książka jest napisana przyjemnym, lekkim słownictwem, a jednocześnie widać w niej ogrom pracy, który Autorka, Pani Agnieszka Jordan- Gondorek, włożyła aby tak misternie dopracować wszystkie szczegóły. Pomimo sporych gabarytów powieści kartki kolejnych rozdziałów przemykają pod palcami niczym huragan, niosąc ze sobą porywające wrażenia czytelnicze. Gorąco polecam!