Między młotem a imadłem recenzja

"Między młotem a imadłem" to kolejna, siódma już część z serii komedii kryminalnej Olgi Rudnickiej o zabawnych perypetiach Matyldy Dominiczak. Nie jest to może literatura ze zbyt wielkim przesłaniem, ale za to z dużą dawką świetnego humoru, którą czyta się z niebywałą przyjemnością i uśmiechem na ustach. To po prostu lekarstwo na zły nastrój. Zażycie go gwarantuje poprawę humoru od ręki, bez żadnej zwłoki. A ja uwielbiam tego typu książki, bo zawierają w sobie i ciekawą zagadkę kryminalną i jednocześnie bawią.

Matylda nie byłaby sobą, żeby ponownie nie wpakować się w jakieś tarapaty, niemal sama się o nie prosiła. Lecz bardzo się zdziwiła, gdy po przejażdżce w trumnie (do czego zdążyła się już niejako przyzwyczaić), została pochowana żywcem...
Jednak po głębszym namyśle, przyszło jej do głowy, że to chyba nie jest jednak prawdziwy grób, bo przecież ma czym oddychać a pod ziemią zabrakłoby jej powietrza. Ciekawe tylko w jakim celu i kto ja tak urządził? Jej głosik w głowie podsuwa różne pomysły, ale głos rozsądku zdecydowanie jest im przeciwny.
Gdy policja (nieoficjalnie oczywiście) zaczyna się zajmować jej zniknięciem, mąż Matyldy jest bardzo tym faktem zdziwiony. Roman nawet nie zauważył, że nie ma żony, więc czego chce ta policja od niego?

Gdy po jakimś czasie otrzymuje odpowiedź na zadawane samej sobie pytania, jest wręcz niesamowicie zaskoczona. Jakim cudem udało się jej tak wpakować w kłopoty? A na domiar złego nie ma żadnego rozsądnego wyjścia z tej sytuacji. Tym bardziej, że po kilku godzinach spędzonych w trumnie jest tak wściekła, ze nie potrafi logicznie myśleć. Lecz czy tylko dlatego? Wiadomo tylko, że nieszczęścia nie tylko chodzą parami, ale nawet czwórkami i więcej...
A wydawać by się mogło, że jako prywatny detektyw miała za zadanie "tylko" odszukać cztery zaginione dziewczyny, które były byłymi "narzeczonymi" bardzo znanego architekta. Architekt ten ma wiele różnorakich znajomości, utrzymuje kontakty i z mafią, i z gangami, ale także z elita policji, więc oficjalnie trudno było się do nie dobrać. Zatem szczęścia miała spróbować właśnie Matylda mająca do pomocy emerytowanego policjanta Tomczaka... A wiadomo, że nie jest on zbytnio bystry.

Niejednokrotnie działania bez pomysłu, które są specjalnością Matyldy, jak również te "przemyślane" i wymyślane przez Toczaka nie zawsze wychodziły na dobre i im i prowadzonym przez nich dochodzeniom. W tej książce dzieje się naprawdę dużo, mimo niezbyt wielkiej objętości, lecz sporo różnych wątków.
A teraz żeby wykaraskać się z tych kłopotów potrzebny jest naprawdę genialny plan, żeby tym razem nie zostać pogrzebanym tak naprawdę...

To kolejna komedia kryminalna, która mnie rozbawiła i poprawiła humor na jakiś czas.
Myślę, że za jakiś czas powinna ukazać się część następna, mam taką nadzieję.