Kamienne drzewo recenzja

Ciąg dalszy przygód z Niebieskiego Lasu...

Historia dalej zatacza krąg. Dyktator żądny władzy, tyran. Wojna. I wszechobecna magia, o którą toczy się spór.

Wielkim plusem tej historii jest jej prostota połączona z niezwykłym światem magicznym. Tutaj jest wszystko dozwolone i do końca jeszcze nie wiemy na co wszystkich bohaterów stać. Z każdą stronę poznajemy dalszy świat stworzony przez autora. Czytając tą książkę czułam się jak przy kominku, otulona kocem, a bard opisuje mi historię całego królestwa. Niektórzy powiedzieliby, że jest za dużo surowości w tym wszystkim. Zbyt mało uczuć. To właśnie jak dla mnie jest tutaj najlepsze. Taka stara, dobra fantastyka, a przynajmniej ja odnoszę takie wrażenie. Wielowątkowość jest w tej historii wskazana i bardzo dobrze wykorzystana przez autora. W dodatku bohaterowie też bardzo dobrze odzwierciedleni, dalej podoba mi się koncept nienaturalnej rodziny. Autor też skupia się na szaleństwie okrutnika - choć nadal nie wiemy czemu taki jest. Ci co mają być egoistami to nimi są, tam, gdzie mają ukazać swoje krwiożercze zdolności to też je widzimy, a ta łagodność w niektórych momentach nadaje idealny kontrast pomiędzy postaciami. Umiemy odróżnić tych dobry i złych, jednak bez żadnego z nich nie byłoby tak dobrej historii. W poprzedniej historii było jak dla zbyt dużo chaotycznych przeskoków, tutaj jest już lepiej. Dalej są krótkie rozdziały, przez co bardzo dobrze się czyta tę książkę. Jedynie literówki i czasami błędy w druku wytrącały mnie z równowagi. Ostatnio jest to dla nas czytelników zmora. Zamysł druidów połączony z klasyczną magią na wielu płaszczyznach coraz lepiej się tutaj zasklepia.

Widać, że historia zatacza koło i wszystko zgrabnie łączy się ze sobą, a pomysł nieźle się rozwija. Nie jest to skomplikowana fantastyka, jednak można się przy niej świetnie bawić. Tym razem w innym wydaniu magicznym, przy jej bardzo dużej dawce. Do tego mamy wojnę za progiem. Dalej uważam, że to czysta fantastyka coraz lepiej się rozwijająca. Spróbujcie sami!