Powódź recenzja

Nad Krakowem zawisły deszczowe chmury. Prognozy nie zapowiadają nic dobrego, kolejne deszcze zwiastują powódź, która może sparaliżować miasto. Pewnego dnia pan Henryk dowiaduje się, że jego syn Jakub popełnił samobójstwo skacząc z okna. Aby nie być sam w tym czasie prosi o pomoc Krzysztofa zwanego przez wszystkich Krisem. Kris jest wojskowym i ma już czterdziestkę na karku, nie oznacza to jednak, że jest doświadczonym komandosem, niezbyt dobrze strzela, do tego nabrał trochę ciała przez co nie jest zbyt gibki. Krzysztof przyjaźnił się w czasach dziecięcych z Kubą i choć w dorosłym życiu ich drogi się rozeszły to jednak decyduje się na wyprawę do Krakowa razem z Panem Henrykiem.
Na miejscu pomaga dokonać oględzin pokoju denata oraz jako pracownik służb mundurowych udaje mu się podpytać policjantów o szczegóły. Kilka omówionych punktów zaczyna go intrygować na tyle że postanawia zostać w Krakowie na dłużej i prowadzić własne śledztwo, coś mówi mu że historia ma drugie dno a skok z okna może nie był przypadkiem. Sprawę prowadzi komisarz Wit Nawrocki, który również podejrzewa że w tej sprawie jest więcej niewiadomych.
Naprowadzany przez wspomnienia z dzieciństwa Kris kontynuuje swoje śledztwo wpadając w coraz większe niebezpieczeństwo. Trzeba dodać, że jest totalnie zacofany jeśli chodzi o technologię tak więc do pomocy przychodzi mu dwójka przypadkowych nastolatków, którzy chętnie angażują się w tę sprawę.
Muszę przyznać, że jestem zaskoczona tą książką. I to bardzo pozytywnie. Oczywiście, jak to debiut, ma pewne niedoskonałości ale nie są na tyle poważne aby nie sięgnąć po tę historię. Do największych zalet ksiązki zaliczam jej formę, czyli elementy storn z kalendarza, tak że od razu odnajdujemy się jaki jest dzień. do tego super wstawki z gazet, artykuły z danego dnia opisujące najważniejsze informacje z Krakow, które również nawiązują do sprawy. Podobał mi się też pomysł wplecenia tej dwójki nastolatków do historii, bo choć jest to raczej niemożliwe to tu dodaje to humoru i sprawia że ta pozycja zainteresuje tez młodzież. Według mnie mogłaby mieć więcej stron. Niektóre wątki zbyt szybko zostały zamknięte i ma się wrażeni, że hitoria nie była do końca dopracowana. Gdyby tak dopisać jakieś 100 stron byłoby idealnie, może wstawki z wspomnieniami z czasów kiedy Kuba i Kris byli przyjaciółmi? ich zabawy w indian to jak poznali tę samą dziewczynę... Poza tym super! czekam na kolejne :)