Dni naszego życia - część 1 recenzja

                                                                                                                                                                                                                                           Dni naszego życia, to książka, która chwyta za serce i wciąga od pierwszej strony. Nie mogłam się oderwać od tej historii. 
Młoda dziewczyna zaprzyjaźnia się osiemdziesięcioletnim panem Piotrem. Pomaga mu w codziennych czynnościach, spożywają razem posiłki, rozmawiają, dzielą się swoimi problemami i przemyśleniami. Dla mnie ta przyjaźń to było coś magicznego. W obecnych czasach dzieje się to bardzo rzadko, a szkoda…
W tej powieści możemy znaleźć tak wiele cennych, życiowych rad oraz wiele mądrych cytatów, które warto zapamiętać na całe życie.
Pan Piotr opowiada młodej dziewczynie historię swojego życia, które od samego początku naznaczone było cierpieniem. Stracił w krótkim czasie wiele bliskich osób. Nie jeden człowiek po prostu by się załamał ale nie pan Piotr. Znalazł bratnią duszę, kobietę swoich marzeń i obdarzył ją tak nie wiarygodnie piękną i silną miłością, o której marzy chyba każdy człowiek. 
Młodą dziewczynę i pana Piotra łączy coś wspólnego, a mianowicie relacje rodzinne. Pan Piotr nie utrzymuje kontaktów z synem, a dziewczyna ma słabe relację z matką i jej nową rodziną. Czy pomogą sobie nawzajem? Czy zmienią coś w swoim nastawieniu do bliskich? 
Powieść daje nam siłę, że mimo tego, że nie zawsze jest kolorowo, powinniśmy iść przez życie z podniesionym czołem. Warto żyć tak aby na koniec niczego nie żałować. W bieganinie dnia codziennego zatrzymajmy się na chwilę, popatrzy czułym wzrokiem na drugiego człowieka, bo nie wiemy jaka historia się za nim ciągnie. 
Książka uczy nas ogromnej wrażliwości. Pokazuje, że nie powinniśmy wierzyć innym ludziom, którzy plotkują na temat drugiego człowieka tylko starajmy się go poznać, bo co dla innych może być uciążliwe dla nas może być bardzo wartościowe. To, że człowiek żyje zamknięty w swojej skorupie, tak jak w przypadku pana Piotra, nie znaczy, że mamy się od tej osoby odwrócić, może ona tylko czeka na wyciągnięcie naszej ręki. Pamiętajmy o tym.