Dom na Riwierze recenzja

,,Cywilizacja to coś więcej niż masa ludzi; to także poruszające serca piękne rzeczy, które powstały dzięki pracy umysłów i rąk”.

,, (...) to, co jest najprawdziwszą częścią duszy człowieka, jest tym, co przejmuje nad nim kontrolę w najmroczniejszych chwilach”

,,Sztuka jest wszystkim, co mamy, kiedy zawodzą słowa, kiedy zawodzi ludzkość i kiedy my sami zawodzimy siebie nawzajem”.

Jakie emocje i wrażenia wywołuje u Was sztuka? Fascynuje i zadziwia czy raczej nudzi? Szczerze mówiąc, przez wiele lat nie wzbudzała we mnie jakiegoś wielkiego zainteresowania, do momentu aż zaczęłam sobie uświadamiać, że sztuka jest nieodłączną częścią ludzkości. Wraz z historią i nauką tworzy pewien dorobek, jest odwierciedleniem nie tylko emocji kłębiących się artystach, ale niekiedy także czasów, w których żyli. Dziś jak najwięcej potrzeba ludzi wrażliwych na prawdziwe piękno…

,,Dom na Riwierze” to historyczna powieść, w którą wplecione zostały dwa wątki, dwie kobiety, które noszą w sobie pewne zranienia. W 1939 roku, w Paryżu Éliane Dufort jest jedną z pięciu sióstr, pracuje w Luwrze i chłonie piękno sztuki, a niebawem także jej serce zostaje poruszone przez Xaviera. W latach współczesnych Remy Lang próbuje uporać się ze stratą najbliższych jej osób. Pomóc jej w tym ma malownicza, francuska riwiera i dom, z pewnym zachwycającym obrazem…

Kiedy wybucha wojna zagrożenie czycha nie tylko nad losem milionów istnień, ale także nad sztuką. Ludzie gotowi są uczynić wiele, o ile nie wszystko, aby jak najmniej dzieł wpadło w szpony nazistów. Główna bohaterka, ryzykując życiem, decyduje się na niebezpieczną grę. Kataloguje skradzione okazy kontaktując się z ruchem oporu, nie wie, kto tak naprawdę jest przyjacielem, a kto wrogiem. Czy może okazać się nim nawet ukochany?

Książka bardzo mi się podobała, oddaje zachwyt nad sztuką, a także zwraca uwagę na jej losy podczas II wojny światowej. Niestety nie wszystkie dzieła powróciły do swoich pierwotnych właścicieli, niemniej jednak, dzięki poświęceniu i determinacji pewnych osób, możemy do dziś napawać się ich pięknem. Jest to, uważam, jeden z wielu ważnych aspektów tamtych czasów, o którym ludzkość powinna pamiętać.