Wszyscy jesteśmy mordercami recenzja

Wiele razy spotkałam się z tezą, że w każdym człowieku tkwi morderca/przestępca, a określone okoliczności aktywują w nas tę ciemną stronę... Ceniony profesor etyki Klaus Martin miał okazję na własnej skórze przekonać się co do słuszności tego założenia. Jedno tragiczne zdarzenie popchnęło go w otchłań rozpaczy i chęci wymierzenia własnej sprawiedliwości.

„Wszyscy jesteśmy mordercami” to powieść, w której autor odchodzi od stosowanego dotąd pisarskiego modus operandi. Zamiast drastycznych zbrodni, pokrojonych ciał i plastycznych opisów wszelkiego zła, makabry i śmierci otrzymujemy bardzo emocjonalną etyczno-moralną piramidę dylematów i rozterek, które skrywa nasz umysł. Co powinno się zrobić, a co nie? Czy nasze winy stanowią obciążanie wyłącznie dla nas czy może wynikają z czynów innych? Czy działania, które podejmujemy, to dobry czy zły wybór? Fabuła bezwzględnie zmusza do myślenia, poddawania własnego życia kalkulacji i podążania drogą nieustannych wyborów.

W powieści poruszono też wiele istotnych dla naszych czasów tematów. Aborcja i eutanazja to jedne z nich, przy czym autor nie próbuje nakierować czytelnika na żadną konkretną opcję, zadaje jedynie pytania, na które sami musimy udzielić sobie odpowiedzi. A te padną dopiero wówczas, kiedy zmuszeni będziemy stanąć pod przysłowiową ścianą i skonfrontować się z prawdą o sobie. Przyznam, że przez całą powieść te dylematy, wokół których kręciły się wydarzenia, wybrzmiewały mi nad głową i nie sposób było uwolnić się od myślenia, co ja bym zrobiła w podobnej sytuacji. Nie znam odpowiedzi na te pytania i mam nadzieję, że nigdy nie stanę w sytuacji, która zmusiłaby mnie do udzielenia ich sobie. I oby nikt z nas nie musiał…

I te zdania z powieści powinny wybrzmieć najgłośniej i pójść w eter…

W całej rozciągłości jest to powieść genialna, a dotąd uważałam, że w twórczości Maksa Czornyja cykl z Erykiem Deryłą ciężko będzie zdetronizować :)