Recenzja książki Małe

Świadomość w sprawie wychowania dzieci i ich potrzeb cały czas się poprawia. Niestety, wciąż jeszcze możemy spotkać osoby, które - niby od niechcenia, czasem zupełnie bezrefleksyjnie - rzucają nieśmiesznymi powiedzonkami w stylu: ,,dzieci i ryby głosu nie mają'', ,,co wolno wojewodzie, to nie tobie, smrodzie'' czy ,,nic tylko lać i patrzeć czy równo puchnie''. Lać. Puchnie. Tak mówią osoby wciąż wierzące w ,,edukacyjną moc korekcyjnego klapsa''.
A nie ma czegoś takiego.

Z punktu widzenia dziecka jest za to życie w ciągłej niepewności (bo będzie awantura, tylko kiedy? i z jakiego powodu? co znowu zrobię źle?), będzie strach (czy kara będzie dotkliwa? czy będzie bolało?), będzie poczucie bezsilności (bo zawsze zrobię coś źle, nawet jeśli nic nie chcę źle zrobić i bardzo ale to bardzo się staram). Takie dziecko, choćby w chwili wyrzutów sumienia rodzica obsypane najnowszymi zabawkami i najlepszymi książeczkami, nie będzie miało szczęśliwego dzieciństwa.
Czasem nie będzie miało go w ogóle.
Dlatego historia Małego jest tak ważna.

Z Małym dzieci mogą się utożsamić. Małe mieszka z dużymi - z Jednym i Drugim. W przedszkolu jest Pani, naprzeciwko nich mieszka Ktoś. Dzięki takiemu brakowi konkretów dziecko z łatwością może dopasować poszczególne postacie do postaci rzeczywistych.

Małe lubi, kiedy jest spokojnie i radośnie. Kiedy może pobawić się zabawką, kiedy Jedno czyta książkę, a Drugie ogląda coś na komputerze. Albo na odwrót. Małe lubi, kiedy wszyscy są zadowoleni.
Niestety, w życiu Małego nie ma zbyt wielu takich chwil. Małe często jest nieszczęśliwe w domu. Smutne. Smutek Małego jest przejmujący i wszechogarniający, tym silniejszy, że Małe nikomu o nim nie mówi.
Duzi Małego często się kłócą. A potem nie zwracają na Małego uwagi. A przecież Małe to przeżywa. Małe wie, że coś zrobiło źle i Małe czuje się winne. Małe chciałoby pocieszyć Duże, ale Duże nie chce. Małe czuje się bezsilne. Małe chciałoby, żeby ktoś je przytulił i połaskotał po uchu, i zapewnił, że wszystko będzie dobrze, ale nie ma nikogo takiego. Małe czuje się opuszczone.

W końcu małe mówi o wszystkim Pani. I wtedy życie Małego się zmienia.

,,Małe'' Stiny Wirsén to książeczka wizualnie bardzo oszczędna - ilustracje wykonane przez autorkę stylistycznie nawiązują do dziecięcych rysunków. Zawirowania, zamieszanie, niepokój pojawiający się w chwilach szczególnie dla Małego złych jest niemal namacalny.
To również książeczka, która otwiera oczy. Nie tylko dzieciom, do których jest skierowana, ale również dorosłym. Pokazuje im bowiem, jak bardzo egoistyczni i nieczuli potrafią być w swoich kłótniach, i w swoim skupieniu się na sobie. Podczas gdy Małe jest obok - patrzy i przeżywa.