Dziecko Rosemary recenzja

"Jego Ojcem jest Szatan, który wstąpił z Piekieł i począł Syna ze śmiertelnej kobiety! Aby pomścić krzywdy doznane przez niezłomnie Mu wiernych od czcicieli Boga!"
Każda kobieta odczuwa potrzebę spełnienia, zaspokojenia swych psychicznych potrzeb, pragnie okazać bliskość i czułość, odkrywa w sobie pragnienia bycia potrzebną i przydatną. Macierzyństwo rozwija te predyspozycje. Dar ten określa powołanie kobiety, pozwala osiągnąć wewnętrzną harmonię oraz dostarcza głębokich przeżyć. Lecz również wyzwala to szereg reakcji, rodzi wiele wątpliwości, a w szczególności budzi lęk..
Słynna kamienica Bramford, swego czasu obszar nieprzyjemnych wydarzeń, stała się miejscem, które diametralnie odmieniło życie pewnego małżeństwa. Życzliwi sąsiedzi szybko zainteresowali się nowymi współlokatorami i zdobyli ich przyjaźń. Jednak straszne incydenty sprawiały, że Rosemary była pełna obaw co do tego miejsca i nie ufała pozornej życzliwości sąsiadów. Zaczynała doznawać niepokojących stanów, miewała koszmary i miała wrażenie, że w snach widzi gwałcącego ją mężczyznę, diabelską istotę. Niebawem okazuje się, że jest w ciąży. Od tego momentu jej mąż Guy zaczyna dziwnie się zachowywać, a sąsiedzi wydają się być jeszcze bardziej opiekuńczy, wręcz natrętni. Bardzo źle znosiła ciążę, miała silne bóle, z dnia na dzień czuła się coraz gorzej. Jej problemy zostały zbagatelizowane przez lekarza, opiekuńczych sąsiadów oraz męża - wszyscy wmawiali jej, że to przejściowe objawy. Dopiero zaniepokojeni przyjaciele pomogli jej przejrzeć na oczy, próbowała zmienić doktora oraz odizolowała się od natarczywych sąsiadów. Zorientowała się, ze wokół niej zaczynają dziać się dziwne wydarzenia, im więcej dociekała, tym bardziej wszystko wydawało się jej wątpliwe. Dzięki książce, przekazanej jej przez dobrego znajomego, stopniowo odkrywała prawdę oraz dowiedziała się o prawdziwych obliczach jej poczciwych sąsiadów, którzy niebawem oddadzą cześć synowi Szatana..
"Dziecko Rosemary" jest jedną z moich ulubionych książek. Nie jest to typowy horror, lecz raczej powieść psychologiczna, która za każdym razem zadziwia, wzrusza oraz intryguje. Ukazuje kontrast miedzy dobrem - czystością duszy, a złem - diabelnym wcieleniem. Wraz z główną bohaterką przeżywamy jej losy, zastanawiamy się, czy to wszystko jest tylko jej wyimaginowana wyobraźnia, zlękniony stan umysłu, czy też obawa wywołana niepokojącymi zdarzeniami ma rzeczywiste pochodzenie. Uczestniczymy w jej radościach i smutkach, współodczuwamy jej obawy, przeżycia i lęki. Książka idealnie kreuje tajemniczy nastrój, wywołuje grozę. Towarzyszy jej nerwowa atmosfera, buduje psychiczne napięcie oraz skutecznie przeraża. Jednak to, co my możemy wywnioskować nasza bohaterka okrywa dopiero po jakimś czasie, zazwyczaj za późno..
Nieczęsto zdarza się, by adaptacja filmowa była równie dobra jak książka. Jednak w tym wypadku ekranizacja jak najbardziej oddaje realia książkowe. Ja na szczęście, zanim obejrzałam film przeczytałam książkę, więc mogłam dać ponieść się wyobraźni i wczuć się w przeżywane przez bohaterów sytuacje. Film ten skutecznie budzi przerażenie i oddziałuje na widza, lecz ja jednak myślę, że i tak nic nie pozwala stworzyć w umyśle tak niezwykłych obrazów i fascynacji jak właśnie książka.