Jutro nie mieści się w głowie. Dzienniki pandemiczne recenzja

W tytule „Jutro nie mieści się w głowie” zamieniłabym słowo „jutro” na „wczoraj”. A to dlatego, że wszystko to, co zostało opisane w książce, mam wrażenie, że wydarzyło się dopiero co. Wczoraj. Trudno uwierzyć, że minął już rok. Z jednej strony wszystko jest odległe, nieznajome, zapomniane, z drugiej nic się nie zmieniło, wszystko to ciągle trwa.

Można pomyśleć, że nowoczesność, w jakiej żyjemy, jest przygotowana na wszystko, a już na pewno bez problemu poradzi sobie z wirusem. Tak niestety nie jest. Wirus rozprzestrzenił się na cały świat, większość z nas zmuszona jest przebywać w domu. Zarówno dzieci, młodzież, jak i dorośli, seniorzy, wszyscy. Bez względu na wiek, rasę, zawód. Wszyscy zostaliśmy zamknięci we własnych domach i posadzeni przed ekranami komputerów czy telefonów.

„Dzienniki pandemiczne” to wspomnienia siedmiu osób. Każda z nich jest inna, ale wszystkich łączy jedno- pandemia koronawirusa. Notatki jednej z nich pisane były w formie wierszy. Na początku pomyślałam, że to świetny pomysł na wyrażenie swoich uczuć. Dalej tak uważam, ale czytanie tego mnie męczyło. Widocznie nie lubię się z poezją.

Podczas czytania „Dzienników” wróciły do mnie moje własne wspomnienia: jak to było, gdy się dowiedzieliśmy o zagrożeniu, jak odbyła się Wielkanoc, jak pracować zdalnie i jak przeżyć pierwsze izolacje. Ja wspominam ten okres bardzo dobrze. Co prawda moja praca przeszła w stan uśpienia, ale nie narzekałam na kilkumiesięczne wakacje na tarasie (tak, jestem z grona tych osób, którym się zazdrości ogrodu). Dodam tylko, że to właśnie wtedy, po kilku tygodniach nagłego i przymusowego wolnego, gdy nie wiedziałam, kiedy i czy w ogóle wrócę do pracy, zaczęłam swoją przygodę z recenzjami i bookstagramem.

Mimo tego, że temat pandemii zaczyna się trochę wszystkim nudzić, to napisanie „Dzienników pandemicznych” było potrzebne. Warto jest przeczytać o tym, że inni też musieli znaleźć swój sposób na przetrwanie, często całkiem podobny do naszego. Myślę, że za kilka lat książka będzie miała jeszcze większą wartość. Głównie dla tych, których pandemia szczęśliwie ominie.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl