Dziesięć recenzja

dziesięć

Autor: @monika.sadowska ·1 minuta
2022-04-26
Skomentuj
1 Polubienie
Życie jawi się człowiekowi na wiele sposobów. Osadzone w ramach przeżywania jako sensowne lub bezsensowne. Jeden będzie przeżywał jako zbędne, nijakie, bezwartościowe i puste, inny będzie postrzegał jako piękne, bogate, wielobarwne. O tym, w jaki sposób owe istnienie będzie widziane, decyduje sposób przeżywania wartości, którymi usłane jest jego życie. Przeżycie warunkuje sposób myślenia człowieka. A myśleć o własnej egzystencji można według porządku przypadku, bądź według porządku przeznaczenia.

Norbert Nijaki i jego świat. Obraz rodziny, być może takiej jak twoja czy twoich sąsiadów. Nijaka. Przeciętna. Szare życie, szarego człowieka i jego małżonki. Egzystencja toczącej się takosamości. Zamknięty w kleszczach żony hetery, panującej miłościwie nad całym życiem. Despotycznej, która lubuje się w lenistwie, a jej życiowym dylematem jest pomidorowa z ryżem czy pomidorowa z makaronem. Przychodzi pora by wyrwać się wreszcie z tego marazmu, a wtedy wszystko wywróci się do góry nogami. I odróżnić jeszcze co jest rzeczywistością, a co fikcją?

Świat Nijakich zaskoczy Was od pierwszych stron. Barwne postaci i nietuzinkowe imiona jak Eufrozyna, Scholastyka czy Patrycjusz, dodają niepowtarzalności tej historii. Ukrywający się pod płaszczykiem normalności swoje wady, uzależnienia, rozterki. Zbudowany realistyczny świat i ukazane problemy codzienności. Wyraziści bohaterowie w namacalnej rzeczywistości. Powieść pełna absurdów i zachowań łamiących wszelkie zasady dekalogu.

Porywająca proza z pewną nutą charakterystycznego humoru zachwyca i skłania do refleksji nad życiem. Trochę groteskowe obnażenie społeczeństwa współczesnego i zwrócenie uwagi szczególnej na konsumpcjonizm oraz sens istnienia. Każdy odnajdzie tu coś dla siebie i każdy odbierze na swój sposób. To książka o tobie, o tobie i o tobie. I o mnie.

Dziesięć kroków do zmiany, by żyć. Inaczej, niekoniecznie lepiej. Zazwyczaj wystarczy uważniej patrzeć na rzeczywistość i nie ma konieczności robienia życiowej rewolucji. Codzienna rutyna przysłania nam obraz świata i tracimy go z oczu. Zatracamy wartości i gubimy to co ważne. A tam za oknem naprawdę dużo się dzieje. Wystarczy spojrzeć. Wystarczy chcieć. Żyć.


Fenomenalna powieść. Czytajcie!
Za egzemplarz dziękuję @nakanapie.pl i @wydawnictwo_novaeres

Moja ocena:

Data przeczytania: 2022-04-25
× 1 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Dziesięć
Dziesięć
Wojciech Hrehorowicz
9/10

Czasem być nikim oznacza więcej niż być kimś. Norbert Nijaki to najbardziej przeciętny mężczyzna na świecie. Wszystko robi albo słabo, albo źle, nie ma ambicji, jest tchórzliwy i nieporadny. W dodat...

Komentarze
Dziesięć
Dziesięć
Wojciech Hrehorowicz
9/10
Czasem być nikim oznacza więcej niż być kimś. Norbert Nijaki to najbardziej przeciętny mężczyzna na świecie. Wszystko robi albo słabo, albo źle, nie ma ambicji, jest tchórzliwy i nieporadny. W dodat...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Norbert Nijaki (zwany przeze mnie częstokroć NN) Nijaki, czyli w sumie jakiś – jakiś-takiś. W stylu Normana Nijakiego (też NN) – a Norman ma wszystko w normie i sam jest w normie. Nie inaczej jest u ...

@aga.kusi_poczta.fm @aga.kusi_poczta.fm

Muszę przyznać na początku, że do przeczytania tej książki zmotywował mnie głównie jej intrygujący opis „Czasem być nikim oznacza więcej niż być kimś” Czułam, że autor rozwijając tę myśl nieco szerze...

@spirit @spirit

Pozostałe recenzje @monika.sadowska

Dusze niczyje
Dusze niczyje

Pomimo ciągłych przeciwności, życie ludzkie nigdy nie traci sensu. Przeżywając utratę cennej wolności doświadczamy niezmierzonego bólu. Świat staje się pusty, odarty z p...

Recenzja książki Dusze niczyje
W głąb
W głąb

Rodzinny dom... skrywa sekrety i niedoskonałości. Ludzkie słabości, zachcianki, oczekiwania, żale, złość, tragedie. Ściany czasem są tylko jedynym świadkiem krzyku rozpa...

Recenzja książki W głąb

Nowe recenzje

Róże i fiołki
Intrygująca i niezwykle klimatyczna!
@maitiri_boo...:

„Róże i fiołki” Gry Kappel Jensen to tom otwierający młodzieżową trylogię fantasy, który przenosi nas do tajemniczego, ...

Recenzja książki Róże i fiołki
Dzieci jednej pajęczycy
Pajęczyna
@CzarnaLenoczka:

W świecie gdzie woda i świeże powietrze nie są oczywistością a towarem luksusowym pajęcza bogini ma oko na wszystkie sw...

Recenzja książki Dzieci jednej pajęczycy
Na trwogę bije dzwon
Fascynująca podróż do przedwojennego Poznania
@czytanie.na...:

Niektóre książki zajmują szczególne miejsce w naszych sercach. W moim na stałe zagościła seria kryminalna z Antonim Fis...

Recenzja książki Na trwogę bije dzwon