Recenzja książki Dzikie orchidee

„Nie oceniajcie książki po okładce”. Bo cóż wyczytalibyście patrząc na nią? Że z pewnością jest to jakiś romans- piękne kwiaty i subtelna twarz dziewczyny nie wróżą niczego innego. A jednak można się pomylić.

Jude Deveraux- autorka wielu bestsellerów- bohaterem swojej książki pt. „Dzikie orchidee” uczyniła sławnego pisarza Forda Newcomba. Ford został prawdziwym pisarzem po śmierci swojej teściowej. Tragedia jaka spadła na jego rodzinę sprawiła, że napisał pierwszą powieść, którą ktoś się zainteresował. W przeciągu kilkudziesięciu lat stał się specjalistą od książek „prawdziwych”. W tym czasie to jego żona Pat wspierała go i dbała o interesy. Gdy zmarła, Ford został zupełnie sam. Kolejna tragedia w jego życiu sprawiła, że przestał pisać. Chciał powrócić z książką o…diable. Z asystentką Jackie Maxwell wyjechał do małego miasteczka, w którym zdarzyła się pewna historia z diabłem w roli głównej, którą chciał opisać.

Jackie Maxwell to druga bohaterka powieści. Samodzielna, mająca własne zdanie, słynąca z ciętych ripost szybko decyduje się zostać asystentką sławnego pisarza i powrócić do miejsca, w którym się wychowywała. Decydując się na taki krok z pewnością nie wiedziała co ją tam spotka i jaką historię o swoich rodzicach pozna.

Nie chcę zdradzać zbyt dużo o fabule. Zaczynając czytać trudno mi było uwierzyć, że gdzieś na kartach tej książki spotkam diabła i że będzie miał duży wpływ na losy z każdego bohaterów. Trudno uwierzyć, że siły nadprzyrodzone będą wmieszane w życie głównych bohaterów. Jude Deveraux w wyjątkowo interesujący sposób połączyła w swojej powieści historie życia Forda i Jackie oraz tajemne moce.

Całą historię poznajemy z punktu widzenia obojga głównych bohaterów. I według mnie jest to ciekawy sposób prowadzenia narracji; obie narracje uzupełniają się doskonale tworząc spójną całość. Opowieści Jackie bardziej mi się spodobały- zawierają kobiecy punkt widzenia ale nie są subtelnymi wynurzeniami pensjonariuszki. Jackie to kobieta z krwi i kości, która nie boi się powiedzieć tego, co myśli.

Książka wciąga i chce się całą historię poznać „zaraz”, „już”. To niewątpliwie zasługa autorki. Brak zbyt długich opisów, nudnych dialogów. Są za to ciekawe postacie i wciągająca historia. I chociaż zakończenie może rozczarować, to warto po nią sięgnąć.