Dobre maniery a morderstwo recenzja

Ach, wiktoriańska Anglia. Ma w sobie czar, pomimo, że w zasadzie były to czasy ciężkie i tylko elitom powodziło się dobrze. Jednak wiele osób, także ja, w pewien sposób ulega urokowi życia tych elit, a także zwykłych ludzi tamtych czasów - fascynacja posiłkowana Sherlockiem Holmesem czy Oliverem Twistem. Tak więc zachęcona opisem i uroczą okładką, zabrałam się do czytania kolejnej wariacji, tym razem na temat życia wiktoriańskiej damy, która wikła się w śledztwo dotyczące zamordowania jej męża.

Książka rozkręca się dość powoli, zdaje się być także podzielona na swoiste dwie części - sprawa morderstwa rozkwita dopiero w tej drugiej, w pierwszej zaś dostajemy smaczki z burzliwego życia arystokracji - bale, debiuty, stroje, plotki. I tak jak kocham powolne tempo akcji, tak tutaj przyznaję, trochę utknęłam, gdyż wizyty w sklepach ze strojami czy dywagacje na temat kto chce kogo zaprosić na bal nigdy nie leżały w sferze moich zainteresowań. Owszem, jest to wszystko bardzo zgrabnie napisane, z urokiem i humorem, ale jest to zupełnie subiektywna ocena kogoś, kogo koronki i potencjalni mężowie nie ciekawią, a nawet irytują.

Samo śledztwo i zaangażowanie lady Frances jest ciekawe i stanowi dobrą odskocznię od opisywanych wcześniej rozterek wdów i panien na wydaniu.

Styl autorki wyraźnie nawiązuje do stylu Agathy Christie - lekki, dość prosty, łatwo się czyta i jeszcze łatwiej rozumie. W pewnym stopniu jednak przywykłam do bardziej skomplikowanych fabuł i opisów, a sama Agatha poszła trochę w kąt ze względu na tę właśnie prostotę. Ale jestem także pewna, że wielu osobom, a zwłaszcza fanom Christie, spodoba sie ten styl i sposób prowadzenia fabuły.

Jednak jest coś, co bardzo przypadło mi do gustu. Sama postać Frances Wynn! Niedawno czytałam "Historię naturalną smoków" i Frances bardzo przypomina mi bohaterkę tamtej książki - silna kobieta, mimo, że nie bez wad. Osoba, która nie chce wpasować się całkowicie w społeczne ramy, a nawet walczy o swoje, mimo mocnej dominacji mężczyzn praktycznie okazywanej na każdym kroku. Lady Wynn to także kobieta w stu procentach, taka z urokiem osobistym, jak i inteligencją , która jednych odstrasza, drugich przyciąga.

Cóż mam więc powiedzieć na sam koniec? Jeśli szukacie czegoś, co przedstawi wam w ładny sposób pejzaż londyńskich elit - powieść może się wam naprawdę spodobać. Jednak jeśli jesteście czytelnikami wymagającymi, którzy lubią bogate w opisy knigi, o wielobarwnej fabule, a nie przepadacie za lekką prostotą... z ręką na sercu odradzam. Ja odchodzę z niewielkim niedosytem, który potęgują pokładane w książce nadzieje.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu na kanapie.