Dziwny Zachód recenzja



Miałam z 10 lat jak zetknęłam się z Winnetou, najpierw z książką Karola Maya, a trochę później z filmem - i przepadłam.
Pochłonął mnie świat Indian, kowbojów, poszukiwaczy złota i przygód, miejsce i czas zwane Dzikim Zachodem. Latami trwała ta fascynacja i myślę, że gdyby nie Winnetou byłabym dziś innym człowiekiem.
Teraz moje zainteresowania są trochę inne, ale z pewnością nie ominę książki o Dzikim Zachodzie, przeczytam ją prędzej czy później

Widząc "Dziwny zachód" Jarosława Dobrowolskiego, autora kompletnie mi nieznanego, nie wiedziałam czego się spodziewać - choć okładka, tytuł i opis sugerowały, że będzie to western, tylko trochę inny niż te już mi znane: "Daj się pochłonąć dynamicznemu westernowi, opowieści o walce Zła z większym Złem, czarnej magii i potworach, których istnienie wykracza poza ludzkie pojmowanie."
Zaczęłam czytać ...

Gdzieś na pograniczu Teksasu, wydawałoby się, że przypadkiem (pamiętacie, że przypadki nie istnieją?), spotykają się przy grze w karty Morris, młody chłopak, koniokrad i starszy mężczyzna, rewolwerowiec Clive. Siła wyższa splata ich losy w jedno, prowadząc do miasta, w którym chcieli przenocować, kupić konia i ruszyć dalej. Ale wiadomo: człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi ...

Dziwny zachód? ... Oj, tak, ten z tej książki jest, jak dla mnie, bardzo dziwny ...
Dziki Zachód jaki znam, to Indianie, rewolwerowcy, saloony, strzelaniny i walka - prawa z bezprawiem, człowieka z innym człowiekiem i z naturą o przetrwanie, o swoje miejsce na ziemi, o zwycięstwo tego co uważa się za dobre i słuszne.
Obraz czasów i ludzi barwny, romantyczny, ciekawy, a jednocześnie krwawy, brudny i straszny.
Autorowi to nie wystarczało - do wszystkiego co wymieniłam dołożył czarną magię, zaginanie czasu, potwory z koszmarów sennych i horrorów, zombie, zjawiska nadnaturalne i narastającą grozę.

Nie jest to moja bajka i dlatego stawiam książce dwie oceny: obiektywną i subiektywną.

Ocena obiektywna:
jest to niewątpliwie jedna z najlepiej napisanych książek jakie czytałam, interesująca i oryginalna, bo z fantasy na Dzikim Zachodzie jeszcze się nie spotkałam.
Wszystkie postacie, nawet te, które pojawiają się na moment, są znakomicie wykreowane i rzeczywiste - miałam wrażenie, że są tu i teraz, obok mnie. Dialogi bez zarzutu, akcja pędzi jak pociąg przez prerię, wszystko dzieje się szybko, choć są chwile na złapanie oddechu.
Rewelacyjnie opisane sceny bitewne.
Do tego co i raz są zaskakujące zwroty akcji - zły okazuje się bardziej ludzki niż myśleliśmy, albo traci się pewność, czy ten dobry jest wciąż dobry ...
Wartością dla mnie są też pytania, jakie nasunęły mi się w trakcie czytania: Czy wszyscy naprawdę są tacy, jakimi ich widzimy? Ile wiemy o innych, ich życiu, motywach, pobudkach co nimi kierują? Oceniamy - a jak sami byśmy postąpili? Czy wolno zabić dziesiątki ludzi, by uratować jedno życie? Tylko jedno! - ale bezcenne dla ratującego ...
No i - wielbiciele pięknie wydanych książek będą w siódmym niebie, bo tak wydana książka będzie ozdobą każdej biblioteki.

Ocena subiektywna:
nigdy nie byłam fanką "Obcego", nie lubię horrorów, czytając nie lubię się bać - bo zła i powodów do strachu jest aż nadto w życiu rzeczywistym.
A na Dzikim Zachodzie najlepiej czuję się w towarzystwie Winnetou, doktora Jana i Karola Gordona, Dzikiego Andy, Augustusa McCrae i Woodrowa Calla, braci Sisters i im podobnych - czyli z bohaterami książek Karola Maya, Wiesława Wernica, Nory Szczepańskiej Larry'ego McMurtry'ego i Patricka deWitta.
Dlatego, mimo wielu zalet i bliskiej mi tematyki, nie jest to książka dla mnie - choć, jeśli powstanie ciąg dalszy, to mam zamiar przeczytać - z babskiej ciekawości i zachwytu nad stylem i językiem autora.

Takich jak ja uprzedzam: będzie strasznie, ale ciekawie.
Tym, co kochają grozę, lubią fantasy i western w każdej odsłonie - serdecznie polecam, to książka dla nich.

A naprawdę dobra jest - niesamowita, wciągająca i fascynująca.
Warto ją przeczytać.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.