Recenzja książki Gdzie diabeł mówi dobranoc. Księżyc jest pierwszym umarłym

Oh, co to była za lektura?

Nie pamiętam, kiedy tak lekko i przyjemnie czytało mi się książkę. Styl pisania autorki jest tak bardzo przyjemny, że książkę czyta się bardzo szybko, mimo iż ma 592str.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę, Alicję. Jest ona bardzo dobrze skonstruowana, ale przede wszystkim jest realistyczna, co pozwoliło mi się z nią zżyć od pierwszych stron. Wydaje mi się, że głównym powodem tego jest jej podejście do rzeczy, których dowiaduje się w Czarcisławiu. Nie przyjmuje pewnych faktów z początku do wiadomości, momentami nawet od nich ucieka i dopiero z czasem powoli przetwarza je wszystkie. Sprawia to, że wśród wielu bohaterek jest wyjątkowa, bo nagle nie chce ratować całego świata.

Mamy tutaj masę wspaniałych, różnorodnych bohaterów, którzy dają tej powieści wiele życia i możliwości rozwinięcia fabuły w kolejnych tomach. Dzięki autorce poznajemy większość z nich w wystarczającym stopniu, aby stwierdzi, jaki mamy do nich stosunek. Ja pokochałam wszystkich.

Sama tematyka książki jest bardzo ciekawa. Zawarta jest tutaj mitologia słowiańska, stare legendy i wierzenia, a to wszystko przeplatane z codziennymi problemami nastolatków, co sprawiało, że nie dało się odciągnąć od lektury. Fabuła nie raz mnie zaskoczyła, a przez swój lekko mroczny klimat sprawiła, że książka na pewno będzie w mojej czołówce najlepszych książek przeczytanych w tym roku.

Książkę zamówiłam za punkty, na portalu: Czytam Pierwszy.