Recenzja książki Gdzie są moje zwłoki?

Komedia kryminalna nie jest moim ulubionym gatunkiem literackim, ale też specjalnie od niego nie stronię. Najczęściej, po tego rodzaju książki, sięgam gdy chcę odpocząć. Twórczości Pani Małgorzaty Starosty nie znam, ale jak zaobserwowałam ma duże grono wielbicieli. Dowodem na to jest ta powieść, gdyż jak przeczytałam, została napisana przy współudziale czytelników. Pierwszy raz spotkałam się z takim eksperymentem.

Tytuł " Gdzie są moje zwłoki ", muszę przyznać, brzmi bardzo intrygująco. Początkowo zrozumiałam go opacznie, ale już po pierwszych rozdziałach nie miałam wątpliwości o co chodzi.

Sama akcja jest typowo komediowa, a dzieje się to za sprawą dwójki głównych bohaterów. Te dwie postaci to pięćdziesięcioletni, niezwykłej urody anatomopatolog, którego pasją jest zarówno praca zawodowa jak i gra w zespole muzycznym stworzonym z lekarzy podobnej profesji. Drugą połówkę, stanowi, dwudziestopięcioletnia blogerka, która dostała zlecenie na napisanie artykułu. Pomocą miał jej służyć kolega Jeremiego Organka. Niestety, w chwili gdy te dwie osoby spotkały się w prosektorium, doszło do niecodziennej kradzieży. Okazało się, że zginęły zwłoki kobiety, których, jak przekonywano Jeremiego, nigdy nie było. Jedyny dowód jaki pozostał na dowód, że patolog nie popadł w paranoję, był dziwny klucz z wyrzeźbionym motywem runy i naoczny świadek w postaci Lindy Miller. To co się działo później stanowi plątaninę zbiegów okoliczności, oraz dochodzenia prowadzonego zarówno przez powyższą parę jak i policję.

Książka jest lekką komedią, na jeden wieczór, ale zawiera w sobie kilka faktów historycznych, które nie przytłaczają całości. Część akcji toczy się w ruinach pałacu w Mokrzeszowie, który kojarzony jest z
Lebensborn, jedną z organizacji III Rzeszy. Autorka sięgnęła do czasów II wojny światowej.

Wątki kryminalne spłatają się z obyczajowymi i historycznymi tworząc nierozerwalną całość. Humor, który autorka zaserwowała w tej powieści nie spowodował u mnie salwy śmiechu, a jedynie malutki uśmieszek. Całość oceniam pozytywnie i zachęcam po sięgnięcie po lekturę.