Rodzina Monet. Królewna. Część 2 recenzja

Z powodu, że poprzednie części "Rodziny Monet" były znośne, wzięłam się również za "Królewnę" i... Kyrie eleison to była tragedia. Ledwie przebrnęłam przez masę niepotrzebnych opisów, niemających żadnego związku z fabułą, które byłyby liczone w setkach stron. Jest to książka, która idiotycznie romantyzuje beznadziejne i toksyczne zachowania. Wystarczy spojrzeć na głównych bohaterów, braci Monet, którzy WSZYSTKIE problemy rozwiązują agresją i biciem, dlaczego nie są potępiani przez odbiorców? To z pewnością nie jest normalne zachowanie. Błagam, nie róbmy ze złych ludzi dobrych, nie szukajmy w nich plusów na siłę. Chyba w żadnym z tych chłopców nie znalazłam zalet. Pastwią się nad słabszymi, napadają pojedyncze osoby będąc całą grupą, to normalne? Wspaniałe zachowanie bohaterów budzących motylki w brzuchach czytelników? W tej części jako czarny charakter została przedstawiona matka i babcia głównej bohaterki. Dlaczego? Dlatego, że kiedy ojciec Hailie powiedział jej, że porwał ją, kiedy miała cztery lata, groził jej babci bronią, przez co matka dziecka była wściekła. Nastoletniej Hailie nie mieści się to w głowie, bo jakim prawem matka nie chciała jej oddać ojcu gangsterowi. Takie zachowanie jest chore, według mnie.
W mojej opinii nie jest to książka godna polecenia. Kiedy nastolatka ma problem i chce porozmawiać z właścicielem baru, nie osiąga celu, więc co robi? Nasyła kilku swoich braci, żeby zdemolowali lokal. Takich idiotycznych sytuacji mogłabym przytoczyć wiele więcej. Cała książka jest napisana językiem jak dla dzieci, a niewątpliwie dla dzieci ona nie jest. Bohaterowie mają trudności ze złożeniem jednego zdania bez przekleństw. Ciężko to wszystko się czyta. Akurat w tej części nie było niczego, co by mi się spodobało. Czułam tylko zniesmaczenie zachowaniem tych dzieciaków. Cieszę się, że to wszystko jest już za mną, bo ta historia nie powinna opuścić granic Wattpada. Nie polecę jej nawet na odmóżdżenie, bardziej na szukanie powodu do irytacji. Od początku do samego końca wkurzał mnie każdy bohater, a tego uczucia nie zmienił brak jakiejkolwiek fabuły. Ile można czytać o drogich wycieczkach do ciepłych krajów, na których temat autorka niewiele zresztą wie...