Na krawędzi. Pocałunek ciemności recenzja

Kurcze, kurcze, kurcze, no mam problem z tą książką. Chciałabym, żeby podobała mi się bardziej...
Pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy, połączenie normalnego ludzkiego świata, do tego szczypta magii, a na dodatek istniejące bóstwa i zaświaty. 
Kobieta, która aby uratować miłość swego życia, jest w stanie zrobić wszystko, przeciwstawić się nawet demonom, zejść do Piekła- dosłownie!
Niestety, wykonanie jest nieco gorsze. Książka jest debiutem autorki i na pewno debiutom można wiele wybaczyć, ale, no właśnie- ale...
Książka ma ogrom błędów, tak, że naprawdę momentami zastanawiałam się czy ktoś dokonywał tutaj korekty. Język jest zdecydowanie niedopracowany i pozostawia wiele do życzenia. Błędy stylistyczne, składniowe. Wiele powtórzeń w treści, czasami miałam wrażenie, że ósmy raz powtarzane jest to samo. 
Autorce zdecydowanie brak warsztatu, ale tutaj trzymam kciuki i wierzę, że może pisać lepiej.
Co do samej treści, zabrakło mi większego dreszczyku emocji. 
Zejście do piekła, demony, sam Lucyfer. Zapowiada się coś naprawdę przerażającego i trudnego do wykonania czy nawet wręcz niewykonalnego! Jest to zresztą powtarzane nie raz- niewykonalne! Tymczasem otrzymujemy coś jak miłe wyskoczenie na pogaduszki przy herbatce. Ups.

Ta historia ma naprawdę potencjał! Mimo wszystko jestem bardzo ciekawa dalszego ciągu, bo można poprowadzić fabułę w kilku interesujących kierunkach i zastanawiam się co podaruje nam autorka! W Pocałunku ciemności na wyróżnienie zasługuje zdecydowanie postać Azazela, demon, który z miejsca ma naszą sympatię! Osobiście mam nadzieję, na ciąg dalszy wątku przystojnego demona ;)