Horror Vacui recenzja

Lęk przed pustką - komuż z ludzi nie zdarzyło się nim dręczyć? W końcu dobrze mieć w życiu cel, poczucie sensu, bycia spełnionym...

U Normy (a może Nory...), bohaterki tej książki, jest on jednak czymś więcej, jest bardziej dosłowny i namacalny. Na początek dostajemy w książce smutny, przerażający, rozrywający serce obraz rodziny dysfunkcyjnej pokazany oczami dziecka, zmuszonego sobie w takich warunkach radzić. Ojciec - pijak, matka - zdająca się pławić w roli ofiary, a w tym wszystkim mała dziewczynka, przymusowy widz tego nieprzeznaczonego dla małych oczu przedstawienia. Norma chciałaby uciec z tego szamba. Mogłaby do szkoły, do rówieśników, ale tam również nie czeka jej nic dobrego. Kiedy więc w domu rodziny pojawia się tajemnicza staruszka, dziewczynka lgnie do niej, jakby instynktownie upatrując w jej pomarszczonym ciele ukojenia. Droga przez kontakt z umierającą babką prowadzi ją do nieznanego dotąd świata własnego wnętrza, w którym może wreszcie poczuć się bezpieczna.

Historia dzieje się na dwóch płaszczyznach. Jedną z nich jest ponura rzeczywistość Normy w jej rodzinnym domu. Druga to kolorowy świat wyobraźni dziewczynki, który stworzyła sobie, by ratować się przed zalewającym ją zewnętrznym złem. Prawda miesza się tu z fikcją w sposób wywołujący zawroty głowy. Niemalże w każdym zdaniu można doszukać się głębszego sensu. "Horror vacui" to opowieść do głębi realistyczna, wręcz raniąca. Jednocześnie przybiera postać niezwykłej baśni. Nie jest to jednak baśń o księżniczkach i białych rumakach. To pełna skrajnych emocji opowieść o istotach, które są dobre i złe zarazem. Które chcą wykorzystać i pomóc, skrzywdzić i uratować... Płakałam nad losem Normy. Kibicowałam jej, by odnalazła siłę na powrót do "zwykłego" świata, pełna obaw, czy nie lepiej będzie jednak dać jej święty spokój i zostawić w bezpiecznej, wewnętrznej krainie.

Odrzucenie, samotność, poczucie beznadziei, a wreszcie chęć wyrwania się z tego świata, znalezienia lepszego miejsca - do czego może doprowadzić trwanie w pustce? Czytajcie, jeśli nie boicie się spotkania z niewyobrażalnym bólem istnienia.