Brudna zabaweczka recenzja

Jessica jest na dnie, bardziej już upaść nie mogła. Dziewczyna żyje na ulicy, a swoje ciało oddaje za działkę heroiny.

Braxton Kennedy ma osobliwe upodobania. Lubi bawić się zabawkami. Żywymi zabawkami.

Mężczyzna zgarnia z ulicy, brudne, naćpane kobiety (zepsute) i próbuje je naprawić, jak zepsutą zabawkę. Jednak nie trwa to więcej niż pół roku, bo tym czasie, znudzony pozbywa się ich i szuka od nowa kolejnej.

“ W tej historii to ja jestem myśliwym i właśnie zaczęło się polowanie”

Jednak gdy zgarnia z ulicy Jessice, wie, że nie jest taka jak poprzednie, nie słucha, nie boi się i to przeraźliwie go fascynuje.

“-Mmm- mruczy, gdy tabletki zaczynają działać. - Dziękuję, że mnie uratowałeś.
Jej słowa, które niczym nóż przeszywają moje wnętrzności, sprawiają, że mam ochotę na nią nawrzeszczeć. Wykrzyczeć jej w twarz, że jestem pieprzonym potworem i że zamienię jej życie w istne piekło.”

Przyznam, że “Brudna Zabaweczka” to książka, którą jak tylko zobaczyłam, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć.
Jednak przyznam, że spodziewałam się czegoś mocniejszego.
Zacznę od tego, że początek bardzo mnie wciągnął, później książka zaczęła mi się dłużyć, aż w końcu znowu zaskoczyło i dalej poszło z górki.
Bardzo irytowały mnie główne postacie. Jessica niby z jednej strony się stawiała, a z drugiej dawała się poniżać. (Sama nie wiedziała, czego chce).
Brax miał wahania nastrojów czasem gorsze niż kobieta podczas okresu 😅
Co do fabuły, była dobrze przemyślana i przyznam, że były chwile, kiedy łzy pojawiły się w oczach. Co do scen dark, było tu ich raczej jak na lekarstwo, trochę pasa na tyłek i tyle 🫣 zdecydowanie więcej było słodkich scen erotycznych niż tych cechujących dark romans.
Jest trochę przemocy, scen erotycznych, znęcania psychicznego i próby wykorzystania seksualnego, ale to by było na tyle. Nie są to jakieś bardzo drastyczne sceny, oprócz jednej.
Fajnym dodatkiem było, przybliżenie czytelnikowi, na czym polega BDSM, bo może nie każdy wie 🤷
Co do pióra autorki, tu nie mam żadnych zastrzeżeń, było lekkie, przyjemne w odbiorze, dzięki czemu przez książkę w miarę gładko się płynęło.

Zakończenie no i tu nie spodziewałam się po Dubois tego co dowiedzieliśmy się na koniec.

Przyznam, pomimo że, liczyłam na coś dużo mocniejszego widząc okładkę i opis, to książkę mogę polecić.