Kochaj mnie czule recenzja

Książka "Kochaj mnie czule" to było moje pierwsze spotkanie z Gabrielą Gargaś. Szczerze powiedziawszy nie da się nie wspomnieć o okładce, gdyż jest przepiękna, bardzo pasuje mi do treści. Już pierwsza strona skradła moje serce, gdyż znalazł się tam cytat z piosenki Krzysztofa Zalewskiego. Biorąc to wszystko pod uwagę byłam pełna nadziei, gdy siadałam do lektury.

W tej powieści śledzimy losy Natalii, która w młodości zakochała się w pewnym chłopcu - Szymonie, ich miłość była silnym uczuciem, jednak sytuacja rodzinna Natalii skłoniła ją do podjęcia drastycznej decyzji o zakończeniu związku z Szymonem. Mijały lata sytuacja powoli stawała się lepsza i to okazał się czas na kolejną miłość, tym razem nasza główna bohterka bierze ślub i tworzy spokojny, wydawało by się wręcz idealny związek ze swoim mężem Pawłem. Pewnego dnia sielskie życie zostaje przerwane, gdy główna bohaterka odkrywa, iż ma pewną niepokojącą zmianę w oku, zaczynają się pełne niepokoju chwile, badania i wizyty u lekarzy. W ten sposób Natalia trafia do specjalistycznej kliniki, gdzie spotyka Szymona. W dalszej części książki dowiadujemy się, że Natalia jest w ciąży , niestety kolejną przeszkodą okazuje się choroba jej synka - zespół Aspergera. Paweł podczas kłótni wypomina "upośledzenie" ich dziecka, wiele wydarzeń sprawia, że w końcu małżonkowie oddalaja się od siebie. Zaskakujące jest nagłe zniknięcie Pawła i pozostawione przez niego długi.

Tyle możemy dowiedzieć się z opisu książki, ale dostajemy też mnóstwo pytań...
"Czy Natalia zdoła odbudować swoje życie?
Czy można pogodzić się z myślą, że małżestwo było zbudowane na kłamstwie?
Jakie jeszcze niespodzianki szykuje dla niej los?"

Muszę przyznać, że książka wydaje mi się odrobinę przekolorowana... Rozumiem, że nieszczęścia chodzą parami, ale były momenty, że po zakończonym rozdziale miałam ochotę rzucić tę książkę w kąt, zależy oczywiście w jak duże zbiegi okoliczności jesteśmy w stanie uwierzyć. W podsumowniu od autora możemy przeczytać, iż inspiracja została zaciągnięta z prawdziwej historii, a Gabriela Gargaś pozwoliła sobie dodać niektóre elementy od siebie. Pozostaje więc pytanie, ile w rzeczywistości jest prawdą? Powieść czyta się momentalnie, tak na prawdę wystarczy wieczór lub dwa, co do samej głównej bohaterki nie jestem przekonana, ale z przyjemnością sięgnę jeszcze po coś autorstwa Pani Gabrieli Gargaś, gdyż tym jak i co pisze zdobyła moją sympatię.