Włoska robota recenzja

W poście o pierwszej części tej serii pisałam o tym, że trudno jest stworzyć naprawdę zabawną komedię kryminalną. Trochę więc sama się wkopałam, bo jakimi teoriami mam się dzielić, gdy za mną druga książka tego samego autora, przy której śmiałam się w głos. Może więc zamiast się mądrzyć skupię się ściślej na samej treści, podkreślając od razu, że Marek Stelar idealnie trafia w moje poczucie humoru.

"Włoska robota" to historia osadzona po raz kolejny w zimowych realiach, choć takich raczej powoli bardziej wiosennych. Bez względu na aurę, Szwagier nie zawodzi. Muszę przyznać, że już pierwsze strony rozbawiły mnie niemal do łez, a potem rozpoczęła się prawdziwa komedia pomyłek.

Marek Stelar zabrał nas tym razem do Włoch, zrobiło się więc światowo, choć Michu powinien się poważnie zastanowić nad sensem ruszania się ze Szczecina, zwłaszcza w towarzystwie brata swojej małżonki. Często przecież wspomina wakacje w kamperze - to aż się prosi o stworzenie prequela tej serii, tak tylko podsuwam autorowi pomysł - i chyba mając właśnie je przed oczami, próbował niemal skutecznie wykręcić się od zimowego wypadu. Dla nas oczywiście lepiej, że nie był dość asertywny, a i on sam wyniósł z pobytu we Włoszech kilka ważnych lekcji.

Zastanawiam się jak wspomnieć o jednym wątku, unikając przy tym spojlerów, bo choć pojawia się on już na samym początku, to jednak mnie rozbawił właśnie dzięki temu, że byłam nim zaskoczona. Nie będę więc rozwijać tematu, ale samo istnienie radia MFK odebrałam jako takie mrugnięcie okiem autora do czytelników, w końcu ten skrót jest nam doskonale znany, choć z innym rozwinięciem niż to zaserwowane w książce.

Marek Stelar wspomniał w posłowiu, zdjęcia zawarł w tej powieści wiele motywów z kultowych filmów, które rozbawiły go na przestrzeni lat, a ja wyczuwałam to już wcześniej. Chciałam jednak podkreślić, że są to bardzo subtelne nawiązania, w dodatku kapitalnie wpisujące się w całą akcję.

"Włoska robota" stanowi dla mnie dowód na niezwykłą wszechstronność Marka Stelara. Znakomite kryminały, szokujące thrillery, nawet całkiem niezła sensacja, za którą w ogóle nie przepadam, a do tego przezabawne komedie - to zestaw, który zapewnia mu w moich oczach ogromne uznanie i miejsce pośród ulubionych autorów.

Moje 8/10.