Katharsis recenzja

Świat jest rezultatem grzechu. Upadłym bytem. Wszystko w nim jest czasowe. Ograniczone i względne. Doświadczenie zła i cierpienia jest związane nierozerwalnie z głębią bytu. Istniejąc doznajemy zła. Cierpimy psychicznie, emocjonalnie i duchowo. Obawiając się przyszłości, zamartwiamy się i odczuwamy ból każdą cząstką siebie. Tym samym popełniamy błędy i tkwimy w zamkniętym kole przytłaczającego strachu. Nagle coś w człowieku pęka. Wybuchają wzburzone emocje. Przelewa się czara goryczy. Szyderczy, dławiony drwiącym śmiechem szept, odbiera nadzieję na zmianę. Powinniśmy uciekać od nieludzkiego chichotu, bo w nim właśnie odsłania się budzące przerażenie, a przeżyte cierpienie nie może niczego naprawić.
Potworem zawsze jest człowiek. Przez całe życie dokonując wyborów trwa w swojej potworności. Zło nosi się w sobie. Czas się z nim zmierzyć.

Czterech mężczyzn. Pozornie sobie obcy. Kostas, Zygmunt, Janis, Marek. Losy ich na przestrzeni ponad sześćdziesięciu lat przenikają się, by doprowadzić finalnie do kopalni rudy uranu w Kletnie. Tam wszystko się zaczyna i wszystko się kończy. Nieustanna walka pomiędzy dobrem a złem i poszukiwanie ukrytej prawdy oraz rozliczenie się z przeszłością. W pewnym momencie życia Ich drogi połączą się, a przeznaczenie rzuci w miejsca przodków.

Maciej Siembieda snuje niezwykle klimatyczną opowieść o losach ludzi doświadczonych przez życie, z poruszającą historią polsko-grecką w tle. Niecodzienna fabuła z atmosferą lat minionych i tajemnica podszyta niepokojem.

Odbędziecie podróż od lat 20 do lat 90 XX wieku. Błędne koło życia i wirujący świat zdarzeń, które przeplatają się ze sobą, uwalniając w czytelniku nieposkromnione pokłady emocji, by finalnie zabrzmieć słowem: historia. To ona najbardziej nas zaskakuje. Nie jest oczywista. Jest drogą, którą ciągle podążamy. Jesteśmy w niej żywo zakotwiczeni jak statki w porcie. Opisywana jest otwarciem się na pytania, których nigdy nie zabraknie. Wspomniana zaskakuje i ciągle zderza się prawda z mitem.

Zanurzycie się w historii bolesnej i trudnej. Brutalnie prawdziwej i przejmująco życiowej. Autor mistrzowsko miesza rzeczywistość z fikcją literacką i rzuca nas w wir sensacyjnej intrygi. Pozwala zatrzymać się i spojrzeć wstecz, z dystansem, na sprawy ważne.

Czytając tę powieść wkroczycie w epicentrum zdarzeń. Świadomi zagrożenia, kroczyć będziecie po wielu miejscach, od Gdyni po Wrocław, a nawet Grecję i Egipt, a wszystko w poszukiwaniu tożsamości, która jest sensem istnienia. I ta tułaczka za lepszym jutrem. Powieść rani i zniewala, skłania do głębokich refleksji. Trzeba ją umiejętnie przeżyć, by zrozumieć. Pozostawia ślad. Pełna dramatyzmu, oczekiwania, utraty, rozpaczy i nadziei, gdzie żałoba zostaje splugana przez kłamstwo. Trzeba znieść utratę ale i nieprawdę, która ją spowija.

Ukazane sylwetki bohaterów uwikłanych w gorzką historię, przegranych, których przez życie prowadzi zło i kłamstwo brutalnej rzeczywistości, w której dane im żyć. I to uczucie miłości przenikające przez karty tej opowieści. Miłości w czasach trudnych. Wszystko decyduje o wyborach wpływających na życie.

Urzekła mnie proza, której sensualność powoduje, że świat przywołany przez Autora staje się namacalny i z łatwością wyobrażamy go sobie oraz stajemy się jego częścią. Nie pozostawia czytelnika obojętnym.

Wykreowany świat zachwyca. Jestem urzeczona. Rozkoszowałam się nim bezgranicznie. Takie książki chcę czytać.
A Wam gorąco polecam.

Dziękuję @wydawnictwo_agora za możliwość poznania przedpremierowo tej fascynującej historii.