Odmęty śmierci recenzja

Wojciech Wójcik ma to do siebie, że jego książki zawsze są obszerne i nie mogło być inaczej w przypadku „Odmętów Śmierci”.

Fabuła już od samego początku wydaje się być ciekawa i opiera się na zagadce kryminalnej z rodzinną tajemnicą w tle. Autor zadbał o to, aby ciągle coś się działo, a duża liczna postaci nie doprowadziła czytelnika do bólu głowy jak mogłoby się początkowo wydawać. Co chwilę stajemy się świadkami odkrycia coraz to nowszych tajemnic, czy kłamstw. Pomimo, że akcja dzieje się w teraźniejszości to niejednokrotnie zajrzymy w przeszłość od której wszystko się zaczęło…

Pomimo, że książka liczy ponad 550 stron to czyta się ją bardzo szybko. Tak naprawdę do samego końca żyjemy w nieświadomości i poruszamy się po omacku z coraz to nowszymi domysłami i niewiadomymi. Uwierzcie, że już w pewnym momencie zaczęłam sobie mówić „Niech ta książka wreszcie się skończy”, ale nie dlatego, że mnie nudziła. Mówiłam tak dlatego, że byłam ciekawa finału i tego jak Wójcik rozegra tę pajęczynę kłamstw oraz tajemnic.

Bardzo lubię twórczość autora, ale muszę przyznać, że pierwszy raz poczułam od jego książki, aż tak ogromną autentyczność. Zachowania bohaterów są niezwykle realistyczne i wyciągają wszystkie mroczne, ale i z drugiej strony naturalne cechy człowieka jak chociażby chciwość, czyli jedną z najgorszych cech człowieka, która wyzwala w nim wszystko co najgorsze… Mało tego autor, aby wszystko było jeszcze bardziej realistyczne umieścił wydarzenia w ramach czasowych związanych z pandemią i do niej nawiązał. To tym bardziej pozwala nam jeszcze lepiej wczuć się w całą akcję, bo przecież każdy z nas zgodzi się z jej skutkami, które przedstawił Wójcik. Na duży plus zasługuje także fakt, że prawdziwa historia Warszawy odgrywa tu bardzo istotną rolę i co najważniejsze śledztwo prowadzone jest przez zwykłych ludzi. Nie są to detektywi, policjanci tylko zwykłe osoby jak każdy z nas , które po prostu grzebią w historii swojej rodziny.

„Odmęty śmierci” to bardzo dobra książka, z którą naprawdę miło spędziłam czas. Nie ma tutaj czasu na nudę i wytchnienie. Autor dba, aby historia rodziny Kalinowskich zawróciła nam w głowach i sprawiła, że nie odłożymy książki na bok póki nie poznamy wszystkich trupów ukrytych w szafie. Polecam!