Dwa życzenia recenzja

Choć najnowsza powieść Małgorzaty Garkowskiej powiązana jest z poprzednimi tytułami „Jedyny walc” i „Jedyne marzenie”, można ją czytać osobno. W „Dwóch życzeniach” autorka oddaje głos młodszemu pokoleniu Orłowskich i Sorokinów. Z wypiekami na twarzy śledzimy losy Konstantina i Helenki. Ich uczucia i przeżycia, wyzwalają w czytelniku tak ogromną gamę emocji, że wracają one wciąż żywe jeszcze długo po odłożeniu przeczytanej książki na półkę. Uwielbiam sposób w jaki autorka, lekko, swawolnie, momentami melancholijnie i żartobliwie, wiedzie mnie wespół z bohaterami przez ich życie. Te obyczajowe obrazki, myśli, pragnienia i zachowanie Konstantina, wzbudzają we mnie spore emocje. Czerpię satysfakcję, z jego sukcesów, ale i żal mi go. A Helenki żal mi jeszcze bardziej. Samotna i pogubiona wikła się w nieszczere relacje i tylko pozornie wydaje się, że wygrała pogoń za szczęściem.

„Dwa życzenia” to powieść poruszająca, dzięki czemu bardzo prawdziwa w odbiorze. Znakomicie oddane tło historyczne, sentymentalne, niechciane uczucia, namiętności i niebezpieczne rozgrywki, w które przeznaczenie wikła bohaterów sprawiają, że od powieści nie można się oderwać. Z przyjemnością obserwujemy silne relacje rodzinne, stratę, tęsknoty, głęboką przyjaźń i miłość jaką darzą się bohaterowie. Powieść prowokuje również do zastanowienia się nad tym, jak wiele jesteśmy w stanie poświęcić dla dobra ukochanej osoby i jak trwałe mogą być nasze uczucia.

Fabuła „Dwóch życzeń” oprócz konwencji historycznej i romansowej, wzbogacona zostaje również o wątki szpiegowsko-przygodowe. Dodaje to powieści dodatkowego smaczku i atrakcyjności. Liczne, nieoczywiste zwroty akcji, niebezpieczne sytuacje, spora dawka humoru, niuansiki historyczne to przepis na doskonałą i wciągającą lekturę.

Czytajcie, Garkowską!

Szczerze polecam!