Głos serca recenzja

Zaczynając pisać tą recenzje sama nie bardzo wiem co napisać, pewnie zastanawiacie się dlaczego. Odpowiedź jest bardzo prosta, czytając najnowszą książkę autorki którą uwielbiam i doceniam każde jej dzieło literackie po raz pierwszy miałam mieszane uczucia, emocje kłębią się w mojej głowie i cały czas nie umiem się zdecydować czy powieść „Głos serca” podobał mi się czy wręcz przeciwnie jest jedną z gorszych tej autorki. Jedno wiem na pewno po przeczytaniu tej powieści czuję się po prostu źle, jestem jakaś otępiała i po prostu zmęczona. Ale jestem pewna, że książka poruszy wiele osób a część pewnie tak jak ja sama nie będzie wiedział co czuje po przeczytaniu.

Jane nie powinna narzekać na swoje życie, ma cudowną piętnastoletnią córkę która w dzieciństwie przeżyła katastrofę lotnicza, męża naukowca badającego życie wielorybów, który był jej pierwszą miłością. Kobieta wyrwała się ze swojego domu rodzinnego w którym ojciec alkoholik znęcał się psychicznie i fizycznie na matce dziewczyn,y a także na Jane która broniła swojego młodszego brata. Jane jest logopedą, ma dobrą pracę i właściwie niczego jej nie brakuję, no może oprócz jednej rzeczy- miłości i uwagi męża. Mężczyzna pochłonięty badaniami zdaję się kochać tylko wieloryby, zapominając o swojej córce i żonie. Kobieta już raz od niego uciekła tamten wyjazd zakończył się katastrofą lotniczą w której omal nie zginęła jej córka, a małżonkowie pogodzili się przy łóżku szpitalnym w którym leżała ich cudownie ocalała córka. Jedna drobna rzecz spowodowała, że kobieta po raz kolejny postanawia uciec od męża. Jak skończy się ta ucieczka? Jakie rzeczy zdarzą się w życiu Jane i jej córki? Ile rodzajów miłości poznamy w nowej powieści Jodi Picuolt i który z nich jest najpiękniejszy?


W książce „Głos serca” mamy wszystko to co w innych powieściach Jodi Picoult, bohaterów zmagających się z życiowymi problemami, interesującą historię która porusza serca. Całość historii opowiedziana została z pięciu różnych perspektyw, dzięki czemu poznajemy lepiej każdą z postaci, jej punkt widzenia i uczucia jakie nią targają. Wydarzenia w powieści nie są przedstawione chronologicznie, mi ten zabieg się nie spodobał, wprowadził trochę za dużo chaosu. Niektóre opowieści powtarzają się kilkukrotnie, bohaterowie zadbali o to aby każda z wersji różniła się trochę od poprzedniej, a autorka porozrzucała je dodatkowo po różnych częściach książki. Przyznam się, że podczas czytania tej książki często zdarzały się momenty kiedy nie byłam wstanie czytać niektórych stron i po prostu chciałam je przekartkować, zdarzało się to najczęściej podczas narracji Olivera czyli męża Jane. Moim zdaniem książka miała zbyt mało akcji, ale czasami była to jej wielka zaleta, właśnie ta monotonia i spokój który emanował z każdej strony powieści. Tak jak męczyłam się z początkiem książki od końcówki nie mogłam się oderwać i był moment kiedy wzruszenie ścisnęło mi gardło.

Miłość opisana w książce rozdziera serce czytelnikowi, trwała ona tylko kilka dni, a zmieniła wszystko. Większość czasu który mogli spędzić razem, spędzali oddzielnie zajęci swoimi sprawami, kiedy mogli ze sobą rozmawiać, kłócili się i sprzeczali o każdą drobnostkę. Jak więc mogli się pokochać? Jane i Sam to właśnie tych bohaterów połączyło coś niezwykłego, czy była to miłość czy też coś innego? Nie mam pojęcia, ale ich uczucie było piękne i ubolewam nad tym, że autorka tak mało miejsca w książce poświęciła właśnie tym bohaterom.

Każdy z bohaterów jest inny, różni ich wszystko a łączy miłość. Każdy z nich kocha lub zaczyna kochać w inny sposób. Czasami miłość jest długa i trwa latami tak jak u Jane i Olivera, czasami pojawia się nagle i jest tak silna, że umie zmienić wszystko tak jak u Jane i Sama oraz Rebeki i Hadley'a, czasami jest mocniejsza niż powinna tak jak u Jane i jej brata.

„Głos serca” to debiutancka powieść. Jodi napisała ją w wieku 26 lat. Spodziewałam się kiepskiej powieści, napisanej nudnym językiem otrzymałam za to historię skomplikowaną i piękną, dająca czytelnikowi dużo do myślenia i skłaniająca do przemyśleń. Jest to powieść którą mimo moich sprzecznych uczuć polecam wszystkim, dostarcza ona czytelnikowi całej gamy emocji u uczuć które zostaną z czytelnikiem na długi czas. Każdy odnajdzie w niej cząstkę siebie samego i zachwyci się mocą i siłą miłości. Jest to historia która da wam dużo do myślenia i może zmieni spojrzenie na miłość. Powieść jest też swoistym oczyszczeniem dla czytelnika który czytając o problemach innych sam oczyszcza swoją dusze. No i dla mnie osobiście najważniejsze jest to, że książka Jodi nie jest bajką, na zakończenie nie możemy pomyśleć sobie „ i żyli długo i szczęśliwie” , zakończenie jest bolesne i pełne cierpienia, jest to dramat bohaterów i ich żyć które po minionych wydarzeniach nie będą już takie same.


Moja ocena 5/6